لعیا نورانی زنوز / هفته گذشته بود که خبر درگذشت غم‌انگیز چهار نفر از اهالی شهرستان سردشت در زیر آوار بهمن‌های فروریخته در پرتگاه‌های کوهستانی در مرز ایران و عراق داغی بر دل‌ها ‌نشاند.

به گزارش نای قلم، به دنبال این اتفاق ناگوار اختلاف بین استاندار آذربایجان غربی و نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی به تریبون رسانه ها کشیده شد، در جایی که استاندار در نشست خبری گفت: "کسی که دنبال قاچاق می رود کولبر نیست، افراد قاچاقچی به دنبال قاچاق مشروب، مواد مخدر، اسلحه، سیگار و ... هستند لذا باید حوزه قاچاق و کولبری تفکیک شود. کولبری یکی از برنامه های دولت برای مرزنشینان در روستاهای 20 کیلومتری مرز است که با هدف ایجاد اشتغال و درآمد صورت می گیرد.

ساعت تردد کولبران از ساعت ۸ صبح تا 17 بعد از ظهر آن هم از مسیری مشخص مقرر شده است، اما افرادی در غیر از این ساعت و در معابر غیررسمی اقدام به قاچاق مشروب و پیش ساز مواد مخدر صنعتی و سیگار می کنند."

همین سخنان قربانعلی سعادت بود که باعث شد تا نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی استاندار را مورد هجمه قرار دهد و پازل اختلافات را اینگونه تکمیل کند: "ایشان دهنشان را آب بکشند و سپس در خصوص غیور مردان مرز دار و مرزنشین و مرزبان شهرهای مرزی که در طول هشت سال دفاع مقدس رشادت ها و سلحشوری های عشایر غیور کرد در پاسداری از حریم انقلاب و نظام مقدس و تمامی صحنه های حق علیه باطل پرچمدار خط رهبری و ولایت بوده اند اینگونه سخن راندن بی تفکرانه از بالاترین مقام دولت به اصطلاح تدبیر و امید در سطح استان نیاز به برخورد نه تنها وزیر محترم کشور بلکه برخود محکمتر ریاست محترم جمهوری با ایشان بعنوان استانداربا 43 سال سابقه مدیریتی دارد و شاید ایشان در مقام استاندار زیاد متوجه حضور و سفرهای بالغ بر شصت بار خویش به منطقه آزاد ماکو (که حتی برادران عزیز آذري هم گلایه های جدی در حوزه شمال استان از مدیریت شما دارند) در مقایسه با دو بار سفر گذرا به شهرهای شهیدپرور سردشت و پیرانشهر و جنوب استان نگردیده اند باید هم متوجه نباشند چون در آن صورت اشتباها نمی گفتند که فرقی قایل نشده اند و در خصوص انتصاب فرماندار نیز دچار همین تناقض گویی گردیده اند چون زمانی که بنده در جلسه رای اعتماد به کابینه دولت یازدهم خطاب به رئیس جمهور تاکید می کنم که وزیر کرد سنی معرفی کند و يا مخالفت با فرماندار بدون هیچگونه سابقه مدیریت اجرایی و حتی شخصی که بازاری بود و کارمند دولت هم نبوده به عنوان فرماندار سردشت که 18 ماه به عنوان فرماندار به مردم شهید پرور سردشت تحمیل نمودید و مجبور به برکناری ایشان شدید بر همه عیان گردیده و در سفری که مدعی شدید که به اربیل و سلیمانی به همراه اینجانب داشته اید فعلا عوایدش برای مردم غیور سردشت  و پیرانشهر چیزی جز صدور مجوزات چند هزار تنی گردو و پوشاک برای تعدادی معلوم الحال که مرتبط با جنابعالی و دارو دسته شما هستند و عوایدش به یمن مدیریت شما برای دو شهر شهیدپرور سردشت و پیرانشهر همین کولبری می باشد که به رغم فرمایش مقام معظم رهبری که فرمودند منظورم از مبارزه با قاچاق این کولبران ضعیف و زحمتکش نیست که متاسفانه امروز شما نام قاچاقچی بر آن نهاده اید ..."

با این اوصاف آیا می توان انتظار داشت که سرانجام این تنش، واکنش و اختلاف نماینده شهرستان محروم و مرزی پیرانشهر با استاندار آذربایجان غربی به درمان دردی از دردهای بی درمان این شهرستان منجر شود؟ آیا با مشکلاتی که در مناطق مرزی وجود دارد باید اینطور برخورد کرد؟

به نظر می رسد اولین مشکل در وهله اول به نوع نگاه به پدیده و موضوع کولبری برمی‌گردد، دومین مشکل مسئله توسعه‌یافتگی یا عدم توسعه‌یافتگی مناطق مرزی است و سومین موضوع نیز مربوط به نوع نگاه به مرز و پدیده مرز است.

اگر این سه موضوع دقیق آنالیز و بررسی شود، متوجه می‌شویم که واقعاً مرز، اشتغال در این مناطق، شرایط توسعه‌یافتگی مرزهای کشور و در نهایت کولبرها برایمان مسئله خواهد بود و نسبت به موضوع باید اقدام شود.

بنا به گفته کریم حسین‌زاده، نماینده نقده و اشنویه در مجلس لازم است یک هم‌بستگی‌سنجی با میزان توسعه‌یافتگی و سهم مناطق مرزی از سرانه درآمدهای ملی با تعداد کولبرها انجام شود، قطع به یقین به این نتیجه می رسیم که در همه نقاط مرزی کشور نرخ بیکاری بسیار بالا و نرخ اشتغال بسیار پایین است و میزان توسعه‌یافتگی بسیار کم است، تا زمانی که برنامه‌ای برای کولبرهای کشور نداشته باشیم این داستان همچنان پابرجاست و هر روز شاهد مسائل مختلف خواهیم بود.

وی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا مشکلات موجود برای ساکنان مناطق مرزی کشور به کم‌کاری مجلس در حوزه قانونگذاری مربوط می‌شود یا کم‌کاری دولت در کارهای اجرایی؟ گفت: همه نهادها در این زمینه مقصر هستند، در شرایط بروز چنین حوادثی باید همه دستگاه‌های مختلف کشور وارد عمل شوند، این کم‌کاری ناشی از این است که در سنوات گذشته هیچ باوری به اجرای طرح آمایش سرزمین نداشتیم.

نماینده نقده و اشنویه در مجلس یادآور شد: اگر این باور را داشتیم که باید طرح آمایش سرزمینی را اجرا کنیم، امروز با این قبیل مشکلات مواجه نمی‌شدیم، همه دولت‌ها و همه مجالس در بروز اینگونه مشکلات مقصر هستند، اگر طرح آمایش سرزمینی ایجاد می‌شد خود به خود فاصله میزان عقب‌ماندگی و توسعه‌یافتگی جامع در مناطق مختلف کشور جبران می‌شد.

حسین‌زاده تأکید کرد: ما در زمینه توسعه مناطق مرزی کشور نیازمند یک عزم ملی هستیم، هم در مجلس و هم در دولت و همه دستگاه‌های تصمیم‌گیر کشور باید به مناطق مرزی کشور با دید بازرگانی و تجاری توجه کنند و این نگاه را سبب‌ساز تأمین امنیت مناطق مرزی کشور بدانند نه نگاه امنیتی را سبب‌ساز تأمین امنیت آن مناطق؛ این تغییر و جابجایی نگاه باید در همه دستگاه‌های امنیتی، تشکیلاتی و حتی دستگاه‌های اقتصادی کشور صورت گیرد.

وی اضافه کرد: آیا بهتر نیست بیاییم روی همه مناطق مرزی کشور سرمایه‌گذاری کنیم، تا اشتغال پایدار در این مناطق مهم اقتصادی کشور ایجاد شود؟ من به همه جامعه تصمیم‌گیر ایران قول شرف می‌دهم که اگر به صورت «پایلوتی» نقطه‌ای از مناطق مرزی کشور را انتخاب کنند که بیشترین تلفات را در آن منطقه داشته‌ایم و سرمایه‌گذاری در آن منطقه مرزی کشور انجام دهند و همه آن جامعه هدف را محاسبه و برای آنان اشتغال پایدار ایجاد کنند، مطمئن باشید حتی یک نفر از آنان به جامعه کولبرها اضافه نمی‌شود.

این عضو کمیسیون عمران مجلس بر همین اساس متذکر شد: ما این پیشنهاد را در بودجه‌های سنواتی مطرح کرده‌ایم که تخصیص اعتبارات سالانه استانی حداقل برای 2 سال افزایش یابد تا عقب‌ماندگی‌ها جبران شود؛ وزارتخانه‌های اقتصادی کشور زنجیره محکمی را با وزارت کشور و حتی وزارت امور خارجه ایجاد کنند و سرمایه‌گذاری‌های سنگین در این مناطق انجام دهند، در سنوات مختلف این پیشنهادات داده شده ولی متأسفانه بنا به دلایل متعدد روی زمین مانده است، امروز که شاهدیم مردم جان‌شان را از دست می‌دهند، باید این موضوع تبدیل به یک مسئله برای ما شود.

حسین‌زاده در پایان خاطرنشان کرد: باید گفت جان باختن 5 کولبر در سردشت و پیرانشهر و امثالهم، در وهله اول موجب هزینه دادن آن خانواده و سپس جامعه می‌شود، وقتی خانواده‌ای فقیر می‌شود در واقع جامعه فقیر می‌شود و جامعه فقیرتر ضریب قدرت ملی کشور را پایین می‌آورد، این زنجیره‌ها به یکدیگر متصل هستند، این زنجیره از آن فرد تا انتهایش که منافع  ملی ماست، به یکدیگر وابسته هستند.

پرواضح است که همواره اختلاف وجود دارد اما ضرورتی بر مطرح کردن آن از پشت تریبون‌های عمومی نیست زیرا آسیب‌های اجتماعی و سیاسی آن بسیار است و همین اختلاف ها می تواند بهترین دلیل برای جماعتی باشد که مدعی حاکمیت دوگانه هستند اما متاسفانه چندی است این مهم نادیده گرفته می‌شود و چه بسا دست هایی نیز در پس پرده بر این آتش می‌دمند.

در شرایطی که اهالی این مناطق با مشکلات و مسائل فراوانی دست به گریبان هستند دیگر طرح مسئله به تنهایی نمی تواند مشکلات را حل کند بلکه ضروریست هر کدام از مسئولان امر بتوانند در حوزه فعالیتی که دارند مشکلات را مورد بازبینی قرار دهند و یک راه حل مناسب برگزینند، مولفه ای که مغفول مانده است و اگر چاره ای اندیشیده نشود این داستان ادامه دار خواهد بود.

انتهای پیام/