مهندس حسن مختاری پر/ در معادلات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و ... یک جامعه پویا، توسعه و پیشرفت آن جامعه، همیشه به عنوان نقطه ثقل و گرانیگاه و محل کنش و واکنش و شکل گیری افکار و ایده ها از سوی نخبگان، کارشناسان و عموم مردم به عنوان پایه و محرک محکم و اصلی توسعه و پیشرفت و نهایتا شکل گیری تصمیمات اساسی در نگاه مدیران بوده است.

میزان اهمیت این موضوع در تاثیرپذیری برنامه ریزان و مدیران از دیدگاه های عمومی جامعه و اثرگذاری ایده های مردمی در فرایند برنامه ریزی ها به شکل های متفاوت نمود پیدا می کند. هر چقدر اثرپذیری بیشتر باشد میزان موفقیت های حاصله در پایان برنامه ها بیشتر خواهد بود و برعکس.

نیازهای اساسی جوامع در فرایند ساختارهای حقیقی آن جامعه تعریف می شود و نوع و سطح این نیازها مشخص کننده رده و رتبه آن جامعه نسبت به جوامع دیگر خواهد بود. بر این مبنا تهیه برنامه های پیشرفت و توسعه همه جانبه در جوامع متناسب با نیازهای درازمدت آن تعیین می گردد و در واقع برایند خواسته ها، آرزوها، آمال و ظرفیت های بالقوه و بالفعل آن جامعه محسوب می شود .

هر چه برنامه ریزی های توسعه و پیشرفت متکی به ظرفیت ها، توان های داخلی، مردمی و نیازهای واقعی آنان باشد دارای قوت وقابلیت و امکان عمل بوده و اصل اعتماد عمومی و متقابل بین حاکمیت و جامعه تضمین می گردد و توفیقات حاصله در طول و حین اجرای برنامه ها و نهایتا در پایان آن کاملا ملموس و شیرین خواهد بود  و بذر امید، تلاش، حرکت و پویایی را در تمام اجزای جامعه خواهد پاشید.

نگاه درون زا و برون نگر در تمام سطوح برنامه ریزی ها باید به عنوان یک اصل غیرقابل تغییر تعریف گردد و در این صورت اولین میوه و ثمره این نگاه در برنامه ریزی های کلان و منطقه ای و بخشی به فعل در آوردن ظرفیت های بالقوه نیروی انسانی، به عنوان موتور محرکه توسعه و پیشرفت خواهد بود که این نوع نگاه و برداشت، نقطه آغازین همه حرکت ها و فعالیت ها و تلاش های بعدی در تضمین پایداری و ماندگاری یک جامعه انسانی سالم، پویا، فعال، پرتحرک، با روابط اجتماعی بالا و با احترام به ارزش های انسانی، اسلامی، ملی و قومی در همه حوزه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... خواهد بود.

زمین های پادگان ارومیه و چالش پیشرفت و توسعه در این شهر

 از کل زمین پادگان تاریخی شهر ارومیه در داخل این شهر که در حدود74.7 هکتار می باشد در حدود 67 هکتار آن در فرایند بارگذاری قرار می گیرد که این منطقه شهری امروزه بر اثر گذشت زمان و قرارگیری در محدوده و در واقع در داخل شهر اورمیه به یک منطقه با ارزش و حیاتی برای شهر تبدیل گردیده است.

الحاق این زمین ها به شهر ارومیه یک «فرصت طلایی» در گذر تاریخ محسوب می گردد و این فرصت هیچگاه از ذهن و یاد مردم این شهر و تاریخ همیشه جاری آن پاک نخواهد شد و این آزمونی سخت و در عین حال آسان  برای کسانی خواهد بود که امروز در ردیف تصمیم سازان و تصمیم گیران قرار دارند و عمل و اقدام آنها همچون ... در حافظه تاریخی این مردم و آیندگان تلاءلو خواهد کرد ومی شود کاری کرد که آیندگان به پیشینیان خود افتخار کنند و با احترام از آنها یاد کنند و می شود آیندگان از یاد و نام آنان شرمنده باشند. پس امروز باید آستین ها را بالا زد و در وسط میدان عمل و اقدام قدم گذاشت و همه را برای ساختن نه یک منطقه کوچک از شهر بلکه برای ساختن یک شهر از نو مهیا ساخت.

 آنچه تاکنون در تمام مراحل بررسی های اولیه و تصویب طرح زمین های پادگان در مجاری قانونی اتفاق افتاده است حتی «منافع شهر» در کمترین میزان آن نیز در نظر گرفته نشده است و یا باید گفت هیچ گزینه ای بر روی میز مهندسین مشاور از سوی شهرداری و سازمان مسکن و شهرسازی به عنوان متولیان و کارفرمایان طرح مبنی بر لحاظ  منافع حقیقی و دراز مدت شهر اورمیه  گذاشته نشده است.

همه مردم و همه کسانی که دغدغه توسعه و پیشرفت واقعی در همه حوزه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و ....شهر اورمیه را به صورت متوازن و هماهنگ با هم داشته و دارند، علی الخصوص دانشگاهیان و کارشناسان در رشته های مختلف علوم و ...  می دانند که «منافع شهرداری» با منافع شهر دو مقوله کاملا جداگانه می باشد و آنچه محرز و آشکار است این است که در میدان بی رقیب به وجود آمده برای شهرداری و مسکن و شهرسازی در تغییر کاربری زمین پادگان در گذشته از حقوق شهر و مردم شهر و حقوق آیندگان هیچگونه دفاعی به عمل نیامده است .

اگر به مردم برگردیم و به شهر ارومیه نگاه جدیدی داشته باشیم و «شهرمان ارومیه را دریابیم» و یقین داشته باشیم که این فضا و مکان یعنی زمین پادگان اورمیه در این صورت می تواند:

1- فرصتی نو در ایجاد فضاهای نداشته شهراز کاربری های فراشهری و فرامنطقه ای و ... در حوزه های تجارت و خدمات برترمنطقه ای باشد.

2- حرکت و جریان مداوم و پایدار در مسیر پویایی شهری ایجاد نماید.

3- آمال و آرزوهای واقعی و بجا مانده مردم شهر را در دراز مدت تحقق ببخشد.

4- حلقه اتصال گذر از ناهماهنگی زمان و مکان در پهنه طبیعی و تاریخی شهر باشد.

5- نقش اساسی در تولید فضاهای جدید شهری داشته باشد.

6- هارمونی هماهنک و مشترک برای همه مردم شهر ارومیه باشد.

7- آزمون نهایی در قبولی مدیران جسور، شجاع و ارزشی شهر عزیز ارومیه باشد.

8-  آهنگ خوش روزهای پیری جوانان امروز شهر ارومیه باشد.

اگر این فرصت طلایی را نادیده بگیریم و به آسانی از آن بگذریم در حافظه هوشیار و تاریخی مردم اورمیه از مدیران  شهری امروز همیشه با یأس و ناامیدی یاد خواهند کرد و اگر به مردم برنگردیم و به شهر اورمیه نگاه جدیدی نداشته باشیم و «شهرمان ارومیه را در نیابیم» یقین داشته باشید که این فضا و مکان یعنی زمین پادگان ارومیه در این صورت می تواند:

1- تهدید جدی برای توسعه وپیشرفت واقعی در شهر باشد.

2- جریان سیال و پویای توسعه همه جانبه شهری را در خود متوقف نماید.

3- روند توسعه متوازن تمام اجزای شهری را در خود مدفون نماید.

4- فرایند شکل گیری جامعه پویا، فعال، شاداب و ... را از نسل آینده شهر ارومیه باز ستاند.

5- ارزش های حقیقی و والای انسانی، اعتقادی، ملی، منطقه ای و قومی را در جهت اهداف، امیال و خواسته های اشخاص و قدرتمندان کوچک اقتصادی به وجود آمده در شهر نابود نماید.

6- محل دفن ایده ها، افکار، آمال و آرزوهای نخبگان شهر اورمیه باشد.

7- محل رشد ونمو سرمایه های باد آورده برای عده ای نو کیسه باشد.

8-  آهنگ امید به آینده ای روشن را در دلهای مردم شهرناکوک نماید.

 نکته پایانی

 در مسیر پیشرفت و توسعه بر مبنای خواست مردم باید همه مدیران در جهت اعاده حقوق امروز و حقوق نسل های فردای این شهر و جامعه شهری بدون در نظر گرفتن هرگونه تبعیض طبقاتی آماده و مهیا حضور جهادی گردند و با باز تعریف جدید از وظایف و ماموریت های محوله  قانونی و ...در مسیر خواست مردم قدم بردارند و امروز این تنها راه برای همه مدیران در همه سطوح در جهت سعادت و رفاه مردم و شهر و راه رستگاری برای آنان بوده و خواهد بود.

انتهای پیام/