مراد بیات / زمانی که ما زندگی مدرن و شهرنشینی را انتخاب کردیم، رفتارهای مدرن را نیز باید انتخاب کنیم؛ با رفتارهای سنتی نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم. هم دستگاه‌های مسئول و هم مردم، باید این رفتارها را رعایت کنند؛ الزام‌ها برای اینکه یک ساختمان از امنیت و ایمنی کافی برخوردار شود، از هر دو طرف باید جدی گرفته شود.
بحث بیمه آتش‌سوزی، بیمه مشاغل، بیمه لوازم و تجهیزات و... جزو ضرورت‌های یک زندگی شهری و مدرن است. با بررسی پرونده پلاسکو، متوجه می‌شویم که انواع خلل‌ها از سوی همه ذی‌نفعان در این حادثه دیده می‌شود.
بنابراین ما باید بپذیریم در زندگی‌های شهری و مدرن، باید رفتارهای مدرن داشته باشیم. اگر چنین اتفاقی نیفتاد، چه باید کرد؟ نمونه این امر بیمه شخص ثالث است؛ امروز اگر خودرویی این بیمه را نداشته باشد، متوقف شده و به پارکینگ منتقل می‌شود. همین الزامات را باید در مورد واحدهای کسب و کار، ساختمانی و... اجرا کنیم.
نسبت حادثه پلاسکو با توسعه
حوادثی مثل ساختمان پلاسکو نشان می‌دهد که ما چقدر در مسیر توسعه، مشکلات عدیده داریم. بخشی از این مشکلات به رفتار و فرهنگ توسعه نیافته ما برمی‌گردد. رفتار و فرهنگ ما مطابق با مقتضیات یک کشور توسعه یافته نیست. نمونه این مساله در بند بالا مرور شد؛ به چه دلیل کسی که ساختمان می‌سازد، اگر مهندس ناظر، شهرداری و دستگاه‌های ذی‌ربط به آن الزام نکنند، حاضر نیست قوانین و قواعد ضدزلزله و محکم‌کاری را در سازه‌ها رعایت کند؟ به چه دلیل بسیاری از افراد برای اینکه کاری انجام دهند، گاهی اوقات به تبانی با افراد دیگری می‌پردازند؟ به چه دلیل برای اینکه حادثه‌ای گریبانگیر ما نشود، خودمان پیشاپیش نسبت به بیمه کردن ساختمانمان اقدام نمی‌کنیم؟ چرا دستگاه‌های ما سرسری از این موضات عبور می‌کنند؟ آیا این رفتارها، رفتارهایی توسعه یافته است؟ این یک بخش ماجراست؛ بخش دیگر این است که ما در شهری زندگی می‌کنیم که برای دادن تراکم برای طبقات زیاد، مجوز داده می‌شود، در حالی که ابزار و لوازم آتش‌نشانی و سایر الزامات شهرنشینی، در حد ساختمان‌های ۵ طبقه است. ما همه امور را در توازن با یکدیگر جلو نمی‌بریم. مجوز برای ساخت برج‌هایی تا ۳۰ طبقه داده می‌شود اما قابلیت اطفای حریق ما نهایتا ۱۰ تا ۱۲ طبقه است. حادثه پلاسکو نشان می‌دهد که ابزار و وسایل ما توسعه یافته نیست و اگر پیشرفتی در برخی جنبه‌ها وجود داشته، به صورت متوازن با یکدیگر حرکت نکرده‌اند. با وجود دلخراش بودن این حادثه، می‌توان این تهدید را به چشم یک فرصت ناب دید تا حداقل در عرصه مدیریت شهری، ساخت و سازها و... رفتاری مدرن از خود بروز دهیم.
نقش فناوری‌ها در پیش و پسابحران
حادثه پلاسکو دو موضوع را به ما گوشزد کرد: یکی اینکه چگونه بحران‌ها را مدیریت کنیم، دوم اینکه چگونه از فناوری‌های نوین برای کاستن یا مدیریت بحران‌ها استفاده کنیم. امروزه از فناوری‌های نوین مثل آلارم‌ها در ساختمان‌های بزرگ استفاده می‌شود، در صورتی که ما از این قبیل فناوری‌ها در پلاسکو هیچ بهره‌ای نبردیم. هنوز در کشور ما باید کسی به آتش‌نشانی زنگ بزند یا دودی مشاهده شود تا ما متوجه حادثه شویم، درحالی که ابزارهای فناورانه می‌توانند با سرعت اطلاع‌رسانی کنند. بنابراین اگر می‌خواهیم به مدیریت خوبی در پسابحران برسیم، نباید از نقش فناوی‌ها در ساختمان‌ها به‌ویژه آنهایی که بزرگ هستند، غافل شویم.
انتهای پیام/ |
