با وجود تاكيداتي كه از سوي مسئولان مبني بر برگزاري هر چه باشكوه‌تر «روز دانشجو» در سراسر كشور شده بود، جاي تعجب دارد كه در برخي از دانشگاه‌ها، مسئولان دانشگاهي مانع از برگزاري مراسمي بدين مناسبت شدند كه اين مساله نشان‌دهنده نوعي ناهمگوني در مديريت است.
زماني كه دولت موافق اجراي برنامه‌هاي ۱۶آذر در كشور است و بر اجراي آن پاي مي‌فشارد، چگونه است كه در عمل شاهديم افرادي تصميماتي اتخاذ مي‌كنند كه چنين انگاشته مي‌شود كه نهادهاي موازي با نهادهاي رسمي و دولتي، اهداف خود را مغاير با تصميمات دولت پيش مي‌برند. اينكه عده‌اي موسوم به «دلواپس» در كشور وجود دارند شكي در آن نيست اما اينكه مديران رسمي در دانشگاه‌ها و برخي مسئولان با آنها همكاري و همصدايي مي‌كنند، جاي تعجب دارد.
سوالي كه مطرح مي‌شود اين است كه چطور ممكن است چهره‌هاي علمي و دانشگاهي مبادرت به چنين تصميم‌سازي‌هايي بكنند. در واقع دانشگاهيان بايد بر روح قانون‌گرايي و تعميق آزادي بيان و احترام به نظريات متكثر تاكيد كنند و به جاي لغو مراسم سخنراني، الگوي دانشجويان باشند. به ويژه آنكه افرادي كه براي سخنراني دعوت شده‌اند عموما از اصلاح‌طلبان شاخص و كساني‌اند كه فكر و سخن شان مشخص است و از افراد شناسنامه‌دار انقلاب هستند و بر اين اساس اتخاذ چنين رويه‌اي اين شائبه را ايجاد مي‌كند كه در كشور گاه افراد هستند كه تصميم‌گيرنده‌اند. در اين راستا بايد از نهادها و مسئولان دولتي درخواست كرد تا بدون هيچ مسامحه‌اي، با ناقضان قانون و كساني كه در تصميم‌گيري قائل به خود و نه مكلف به اجراي قانون هستنند، برخورد شود، البته نه از آن جنس برخوردهاي سلبي كه عده‌اي در پيش گرفته‌اند، كه برخورد بر اساس قانون و مقررات. محور ديگري كه درباره لغو مراسم و سخنراني شخصيت‌ها در برخي دانشگاه‌ها بايد مورد توجه قرار داد اين است كه دانشجويان همواره و در طول تاريخ سياسي معاصر ايران زمين نماد و صداي مردم بوده‌اند و جنس مطالباتشان از جنسي است كه بايد همواره مبنا قرار گيرد.
بر اين اساس بايد به آنان فرصت و زمان داد تا سوالات و خواست‌هايشان را به گوش مسئولان برسانند و چه روزي نكوتر از«۱۶ آذر؛ روز دانشجو» روزي كه در تاريخ به نام دانشجويان شهيد مبارز ثبت شده است و بايد به اين روز با عقلانيت، تدبير و تدبر نگريست و موجبات شنيدن صداي دانشجويان و دانشگاهيان را فراهم كرد تا آگاهي بخشي انجام شود و بدنه دانشجويي به بيان خواسته‌ها و نيازهايش ترغيب گردد.
بر اين اساس است كه گفته مي‌شود دانشجويان و دانشگاهيان پيشگام هستند؛ پيشگام در خردورزي، در تعميق دانش و بينش در لايه‌هاي اجتماع و حركت در مسير اعتلا و پيشرفت كشور. اينان حتي نقش برجسته‌اي در برون رفت كشور از معضلات و مشكلات دارند و در اين برهه زماني مي‌توانند با تلفيق دانش و اقتصاد، با پيوند علم و عمل، چالش‌هاي اقتصادي كشور را حل كنند و همچنين در موضوعات مختلف سياسي و اجتماعي راهكار ارائه دهند و چاره بينديشيند. فقط كافي با نگاهي ديگري به اين قشر نگريست و حرف و مطالباتشان را شنيد و باز شنيد.
فاطمه راكعي |
