فاضل موسوی / باید از نقش خاصی که برای نهاد شوراهای شهر در نظام حقوقی ایران دیده شده درست استفاده شود. بسترجدی برای حضور فعالان سیاسی در شوراها در دولت اصلاحات فراهم شده است. برخی اختیارات قانونی برای شوراها دیده شده اما احزاب به معنای واقعی کلمه حضورجدی در عرصه سیاسی ایران ندارند وکسانی که به‌ويژه در شهرهای کوچک و متوسط در شورا انتخاب می‌شوند بیشتر اشخاصی هستند که پایگاه سیاسی مستحکمی ندارند و صرفا با وجهه محلی و دوستی به شورا ها راه می‌یابند.
این افراد چون پایگاه سیاسی ندارند پاسخگوی عملکرد خود نیستند. چنین مواردی موجب می‌شود که تصمیم‌گیری آنها موجب توسعه شهرها نشود. از این رو اگر طرح جامع مدیریت شهری را به صورت یک واقعه کامل و جامع کشوری در حوزه مدیریت‌های شهری بنگریم می‌طلبد که قبل از هرچیز دست احزاب را باز بگذاریم.
امروزه به احزاب به صورت خاص نمی‌توان اطلاق حزب نمود، زیرا احزاب در ایران فراگیر نیستند. واقعیت این است که آنها آن‌قدر غیرفعال‌اند که در هر شهری نمی‌توانند لیست بدهند و اعلام کنند این افراد برای مدیریت شهری زیرمجموعه لیست آنها هستند و چون چنین سازوکاری وجود ندارد. افرادی که در شوراها رأی می‌آورند به واسطه حمایت افراد،اشخاص وپایگاه اجتماعی آنهاست.
این افراد چون به شکل غیرتخصصی می‌آیند، برنامه تخصصی و مدونی برای مدیریت شهری ندارند. به عنوان مثال، برای انتخاب یک نفر به عنوان شهردار و در فرایند این انتخاب آن‌قدر لابی‌های ناصواب صورت می‌گیرد و امتیازاتی داده می‌شود تا یک نفر شهردار شود. این قضیه سیکل بسیار معیوبی است که فرد مورد نظر بعد از انتخاب به عنوان شهردار دست به اقدامی می‌زند که کارشناسی نیست و در سطح کلان آن اقدام برای ۵۰ سال آینده دیده نشده است.
شهردار بعدی بعد از چند سال خیلی از این اقدامات را یا نادیده می‌گیرد یا کلا تخریب می‌کند. این نشانگر آن است که در کشور به واسطه اینکه برای مدیریت شهری، شوراها را تخصصی ندیده‌اند، مردم برای بازده حداقلی هزینه‌های زیادی متحمل می‌شوند. اگر بخواهیم با حداقل سرمایه گذاری یک مجموعه توانمند، تخصصی و متعهد به آرمان ها، حقوق و مشارکت مردم داشته باشیم، می‌طلبد که بستر را برای احزاب قدرتمند با اندیشه‌های والا، با یک گستره ملی ایجاد کنیم که آنها کارهای تخصصی را در برنامه خود در حوزه‌های مدیریت شهری انجام دهند. این موضوع سبب می‌شود افرادی که حزب برای عضویت در شورا معرفی می‌کند،کاملا غربال شده باشند. افراد منتخب نیز چون وابسته به حزب و تشکیلات هستند کار تخصصی انجام خواهند داد، زیرا یک عقبه قدرتمند کارشناسی شده دارند. متعاقب آن اندیشه و تفکر آنها در چهارچوب قانون برای پویایی، توسعه و پیشرفت یک شهر حساب شده خواهد بود. در غیراین‌صورت همین می‌شود که در حال حاضر شاهد آن هستیم که بسیاری از هزینه هایی که در مدیریت شهری صورت می‌پذیرد سلیقه‌ای است و بر اساس کارکارشناسی شده نیست.
امروزه متأسفانه شایعات بسیار زیادی وجود دارد که عده‌ای در شوراها دستی در رابطه دارند. این موضوع در برخی موارد ثابت شده که اعضای شورا کم لطفی می‌کنند. اگر بخواهیم به طرح جامع مدیریت شهری جامه عمل بپوشانیم باید زمینه را برای فعالیت احزاب ایجاد کنیم؛ وگرنه نمی توان با احزاب موجود که توانایی لازم را در شهرها ندارند برای مدیریت شهری برنامه‌ریزی کرد.
اگر بستر حوزه مدیریت شهری را به سوی دموکراسی سوق دهیم قطعا با حداقل هزینه‌ها و پاسخگویی در قبال عملکرد و عمل کارشناسی بسیار بالا و ارزشمند، کمک جدی برای حوزه‌های دیگر انتحاباتی را فراهم خواهیم نمود. اگر دلسوز منافع و منابع مردم و کشور هستیم باید کشور را به این سمت و سو ببریم که احزاب به عنوان نیروهای قدرتمند مردمی کارهای کارشناسی را در حوزه‌های مختلف در چارچوب قوانین برای پویایی و تعالی کشور پیش ببرند.
انتهای پیام/ |
