اين روزها شاهد هجمه هایی نسبت به دولت و شخص رئیس جمهور هستیم که اگرچه دور از انتظار نیست اما قابل پذیرش هم نیست.
نیک می دانیم که هجمه های مخالفان دولت رنگي از واقعيت ندارد و ناشي از عصبانيت يك جريان سياسي است كه اين دولت را همچون كودك ناخواسته‌اي مي‌داند كه بايد سقط شود.
هدف این گروه چیزی نیست جز اینکه براي نخستين‌بار در تاريخ پس از پيروزي انقلاب، انتخاب يك رئيس‌جمهور در دوره چهارساله دوم تكرار نشود.
به هر حال طبيعي است جرياني كه از ابتدا مخالف روي كار آمدن دولت تدبير و اميد بودند براي تضعيف آن هركاري كه از دست‌شان برآيد انجام دهند، اين‌گونه است كه برخوردهاي حذفي به اصول كاري جريان شكست‌خورده در انتخابات گذشته تبديل مي‌شود، اما تنها اقدامي كه در برابر اين دسته از افراد مي‌توان از دولت انتظار داشت، عمل صادقانه است.
در این بین تنها راهکار این است که دولت يازدهم از هر فرصتي استفاده و به طور شفاف با مردم صحبت كند و ضمن پذيرش كوتاهي‌ها و ضعف‌ها كه در هر دولتي بدون استثنا وجود داشته و خواهد داشت، از اقدامات خود بگويد، اقداماتي كه البته در ميان آن به اندازه كافي نقاط برجسته وجود دارد، تنها راه عبور سلامت دولت از هجمه‌ها و تخريب‌ها است.
آنچه از بيان صادقانه و اعلام اقدامات انجام شده از سوي دولت مي‌تواند حايز اهميت باشد، تاثير آن بر لايه‌هاي مختلف جامعه است. با گذشت سه سال از استقرار دولت يازدهم، هنوز هم آماري از حاميان دولت و در واقع پايگاه اجتماعي آن وجود ندارد اما مي‌توان حدس زد كه هريك از لايه‌هاي اجتماعي حامي چه طيف سياسي هستند. در اين ميان تنها مي‌توان با اطمينان گفت كه لايه‌هاي سياسي جامعه به شگردهاي تخريب‌كنندگان واقف هستند ولي لايه‌هاي ديگر اجتماع ممكن است كه تحت تاثير اين سياست‌ها قرار بگيرند.
در اين بين دولت بايد با ادبيات ارتباط با مردم آشنا شده و با درك بيشتر، نيازهاي معيشتي طبقات پايين را با صراحت بهتري مطرح كند. اگر معلوم شود كه رئيس‌جمهور درك و رنج مردم را باور دارد ادبيات خود را بايد مقدار زيادي با نيازها و مشكلات هماهنگ كند. در اين صورت است كه هرچه مخالفان در مسير تخريب روحاني حركت كنند و سعي در بر هم زدن آرامش ماه‌هاي باقيمانده از حضور او در مسند رياست‌جمهوري را داشته باشند، نمي‌توانند به نتايجي كه مي‌خواهند، دست يابند.
لیلا نوری
|
