محمدعلی خالق‌نژاد

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز محرم رسید، سراسر ایران اسلامی در سوگ فرو رفت. در سوگ آن بزرگ مرد و همراهان پاکباز شهیدش. آیینی که سینه به سینه از نسلی به نسل بعد گشته تا امروز به ما رسیده است. عشق به حسین(ع) و اهداف بلندش، برای رادمردی و دفاع از دین خدا ایستاد و با خونش در تاریخ ماندگار شد. بزرگمردی که می دانست با سپاه ۷۲ نفره نمی توان برابر کفر ایستاد اما رنج و سختی را تا مرز شهادت در راه خدا تحمل کرد تا با خون خود چراغ هدایتی باشد برای همه آزاده مردان جهان. "اِنَّ الحُسَین مِصباحُ الهُدی وَ سَفینَهُ النِجاه" همو که پیامش جهاد در راه خدا بود (اِنَّ اَلحَیاه عَقیدَهِ وَالجَهاد.) اینگونه مِهر ابدیش را دردل همه آزادیخواهان عالم فارغ از مسلمان و غیرمسلمان کاشت. مِهری که در دل ما ایرانیان مانده و با رسیدن ماه محرم به صورت خودجوش شور و حالی دیگر بر سراسر کشور حاکم می‌گردد و هریک از ما به سبک خود به سوگ آن فروغ جاودانی و یارانش می نشینیم و اشک ماتم و عزا به رخسار جاری می نماییم. سبک زندگی  حسینی و عاشورایی بر می‌گردد به اهدافی که حضرت امام حسین(ع) که همانا "اصلاح امت جدّش (اِنَّما لِطَلَبِ الاِصلاح مِن اُمَّتِ جَدّی) و امر به معروف و نهی از منکر بود." (اُریدُ اَن آمُرَبِالمَعروف واَنهی عَنِ المُنکَر). بر اساس آن تصمیمی در راه خدا گرفتند که تاریخ آزادگان و احرار جهان را تغییر داد. حضرت در این مسیر اقدامی کلامی و عملی داشتند که بعد از قرن‌ها هنوز هم زبانزد خاص و عام است. همگان آن را مبدا آزادگی و رشادت می دانند و و در وصفش سخن می رانند. قیام ایشان از روزی آغاز می شود که با ناتمام گذاشتن حج ابراهیمی به سوی صحرای کربلا به راه می افتند این یعنی حتی اولیای الهی در راه تکلیف الهی از فروع شرعی می گذرند. حضرت در مسیر خود جهت رضای خدا تردیدی ندارد و به پا می خیزد.

"رَضَاَ بَه رِضا ئِک ".

امام حسین (ع) یکی از فرایض بزرگ دینی را نیمه تمام می‌گذارد و پای در مسیر قیام در برابر ظلم و مُنکرِ بزرگ می کند که هم یک فریضه دینی است و قطعا یک باور عمومی هم در میان همه مردمان دنیاست. اینکه در برابر منکر و ظلم ظالم باید ایستاد و حضرت این اقدام را می کنند و تا آخرین قطره خونشان پای این هدف می ایستند. مبارزه با ظلم امری خداپسندانه است که در آن هیچ تردیدی نیست، فرقی ندارد در چه دینی و چه آیینی باشد همه این را یک مفروض قلبی می دانند اما می بینیم گاه این باور قلبی یعنی مبارزه با ظلم و ستم و قیام در برابر جور چنان اهمیت می یابد که بر یک واجب شرعی ارجحیت پیدا می کند. حضرت حج را نیمه تمام می گذارند و می روند به سمت قتلگاه.! برای مبارزه با منکری بزرگ! مبارزه با ظالمی و حاکمی ستمگر.

بی شک می دانستند با این کمی همراهان و فراوانی نیروهای خصم شانسی برای پیروزی عددی ندارند. ایشان تصمیمشان را گرفته اند و در۲۰روزی که طی طریق می کردند و به محل کارزار رسیدند واقف بودند به آنچه که قرار است سرنوشتشان باشد برای همین هم هست که رفتار خصم دون با ایشان که تا آخرین میزان هر آنچه را داشتند ایثار کردند معنایی برایشان پیدا نمی کند و تردیدی در هدفشان ندارد که لحظه ای به پا پس کشیدن بیندیشد، همه اینها به رغمی که از خون و خاک و آزار واذیت و رنج‌های زیاد، رنج‌های تحمل نکردنی و شاید بی سابقه و تکرارنشدنی در تاریخ بشریت به این کاروان صبور و بزرگوار گذشت برتافتند و با رشادت به آن وادی پا نهادند، ماندند و تحمل کردند و پیروز شدند و در تاریخ ماندگار که حضرت در آن لحظه شهادت دست مبارکشان را به سوی آسمان می برند و با صدای رسا به خداوند تعالی عرض می‌کنند: "خدایا راضیم از ادای دِینَم در راهتان" و حضرت زینب که پیامدار و پیام رسان این حرکت و قیام تاریخی بوده در دل داغداری این مصیبت عظما فریاد می زند: "چیزی غیراززیبایی دراین مسیر ندیدم ونیست."(وَما رَاَیَتُ اِلاّ جَمیلا)

در دل جزئیات این کارزار که مشاهده می کنیم مسابقه ای که هر بار در انجام تکلیف داشته نشان ازعشق و علاقه ای است برای هدفی که ماندگار شده و قرن هاست که مانده است. بعدها از پس این واقعه تا به امروز همه یاوری ها و حمایت و همنوایی با این صحنه نشان دهنده حقانیت قیامی است که یکی از اولیای الهی در راسش قرار گرفته است. این سبک زندگی عاشورایی بوده است، سبکی که تایید می کند آزادمردن و کشته شدن یعنی زنده شدن،"بزرگ فلسفه، نهضت حسین این است که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است." شهادتی که قرن ها و نسل های پس از او، قلب های پس از او می تپد و این حیات ادامه دارد تا فردای قیامت.

فعال رسانه ای مطبوعاتی، فرهنگی و اجتماعی

انتهای پیام/