- اگر توی مهمونی پسر خوبی باشی، برگشتنی برات بستنی می‌خرم.

- اگر وسایل‌هات رو بذاری سر جاش و اتاقت رو مرتب کنی، می‌برمت پارک.

- اگر با آبجیت مهربون بشی و دیگه دعواش نکنی، منم اون اسباب‌بازی قشنگه‌رو که می‌خواستی برات می‌خرم.

- اگر ساکت بمونی و سروصدا نکنی تا بابا کارهاشو تموم کنه، منم قول می‌دم بهت بیشتر پول‌تو‌ی‌جیبی بدم.

و...

* آشنا نیست این جمله‌های بالا؟

روزانه چند بار پدر و مادر‌ها برای رهایی یافتن از درخواست‌های کودکان‌شان، این واژه‌ها را به زبان می‌آورند؟

والدین برای تحت کنترل گرفتن فرزندان و اجتناب از بی‌حوصله‌ شدن و کلافگی، بعد از تهدید و ترساندن و دروغ گفتن و ابزارهایی از این دست، به رشوه‌ دادن متوسل می‌شوند.به او می‌آموزید که هر جایی کارش گیر کرد با اندکی دست به جیب شدن و پرداخت هزینه‌ای می‌تواند ضوابط و قانون را دور بزند.

اما آیا عواقبی دارد این ترفند؟

شاید در لحظه باعث شود که کودک آرام گرفته و به خواسته‌ی آن‌ها عمل کند اما چه تبعاتی در انتظار است؟

 به چند نمونه از تاثیرات این کار بپردازیم:

1- کودک انگیزه‌اش را برای انجام کار درست از دست می‌دهد.

وقتی وعده‌ای در مقابل انجام دادن صحیح رفتار به او می‌دهید، این‌گونه می‌اندیشد که صرف انجام این کار ارزشمند نیست و فقط زمانی اهمیت و ارزش پیدا می‌کند که در مقابلش چیزی به دست آورد.

2- انتظار کودک افزایش می‌یابد.

درست است که در لحظه، توجه او را از خواسته‌اش به خواسته‌تان منحرف کرده اید اما او کم‌کم می‌آموزد که این راه آسانی برای به دست آوردن چیزهایی است که می‌خواهد.

این سِیر ادامه‌دار خواهد شد: درخواست، پافشاری، اصرار، لجبازی کودک و در نهایت تسلیم شدن والدین و دادن رشوه.

3- در رسیدن به بلوغ عاطفی دچار مشکل خواهد شد.

شکست، ناکامی و نرسیدن به خواسته‌ها جزئی از زندگی است. اگر او در دوره کودکی این مهم را نیاموزد، خواهد اندیشید که در سراسر زندگی‌اش هیچ‌چیز غیرممکنی وجود ندارد. در طول همه‌ی عمرش به هر چیزی که بخواهد می‌رسد و جهان و جامعه موظف است که طبق خواسته‌های او حرکت کند‌. با این طرز تفکر به اولین شکست در دوران زندگی‌اش که برسد، برآشفته شده و نمی‌تواند تحمل کند و می‌پندارد دنیا به پایان رسیده است.

4- کودک سوداگر می‌شود.

او ارزش هر چیزی را با میزان منفعت آن چیز برای خودش می‌سنجد. در بزرگسالی فردی خواهد شد به شدت سودجو و اهل معامله و تا زمانی که نفعی عایدش نشود کاری انجام نخواهد داد. او خوب بودن و خوبی کردن را کالایی قابل خرید و فروش می‌پندارد نه ارزشی انسانی.

5- رشوه دادن را یاد می‌گیرد.

به او می‌آموزید که هر جایی کارش گیر کرد با اندکی دست به جیب شدن و پرداخت هزینه‌ای می‌تواند ضوابط و قانون را دور بزند.

به این ضرب‌المثل ها دقت کنید، در ادبیات عامه خودمان است و از مریخ هم نیامده:

- سبیل کسی را چرب کردن.

- بی مایه فتیره.

- زیر میزی دادن.

- از تو عباسی، از من رقاصی.

- شیرینی دادن.

- پول چایی دادن.

- با کدخدا بساز ده رو بتاز.

- سر کیسه رو شل کن.

- دَم کسی رو دیدن.

- خر کریم رو نعل کردن.

- با پول سر سبیل شاه نقاره بزن.

- دیوونه جریمه می‌ده، عاقل رشوه.

 حواس‌تان به رفتار با کودکان باشد.

پی‌نوشت: تشویق کردن با رشوه دادن فرق می‌کند.

رضا مقصودی

انتهای پیام/