روز جهانی کارگر یکی از روزهای رسمی جهانی است که منشأ آن دادخواهی و روندهای عدالت‌طلبی است.

تاریخچه روز جهانی کارگر به 131 سال پیش برمی‌گردد. کارگران در اول ماه مه 1886 میلادی برای دادخواهی حقوق‌شان دست به شورش مدنی زدند. کارگران در این روز نه تفنگ بر دست گرفتند، نه تبر بر شانه و نه شمشیر بر کمر؛ بلکه فریاد حق‌خواهی‌شان را در یک هماهنگی موزون و موسیقیایی اعلام کردند که ساعت کاری را از 14 ساعت به 8 ساعت تقلیل بدهند و شرایط کاری کارگران انسانی شوند و ورود به اتحادیه‌های صنفی کارگری مجاز باشند.

تز هشت ساعت کار که اکنون در تمام قوانین کار در دنیا رایج است، مرهون چنین جنبش‌های مدنی کارگری است. خواه این تز، از شورش مدنی و دادخواهی اول ماه می 1886 ناشی شده است یا خیر، مهم این نقطه است که آن روز، آن خاستگاه مدنی، آن روز عدالت طلبی کارگران در شهر شیکاگو در یک فراخوان مشترک تبدیل به فریادی در گلو بغض کرد و در آسمان شهر شیکاگو در برابر شلیک پولیس منتشر شد.

آن روز کارگران در خیابان‌های شیکاگو دادخواهی کردند، اما پلیس دادخواهان را به خون کشیدند و کارگران را به تیر بستند و برخی از آنان را زندانی ساختند و بعضی را اعدام کردند تا دادخواهی و احقاق حق را از سامانۀ زندگی مدنی کارگرها برچینند.

فریادهای خیابانهای شیکاگو نه تنها محکوم به نابودی نشدند، بلکه در سال 1919 یعنی 33 سال بعد سازمان بین‌المللی کار بر اساس معاهدۀ «ورسای» در تشکیل مجمع عمومی سازمان ملل متحد هویت یافت و مطابق توافقنامۀ بین سازمان بین‌المللی کار و سازمان ملل متحد در سال 1946 به صورت کارگزار تخصصی «کار» و کارگزار در راستای «کار» در بدنۀ سازمان ملل متحد پیوست تا ضمانت اجرای «کار»، «کارگر» و «کارفرما» و ابعاد حقوق بشری کار را تضمین کند.

اگر آن روز خون کارگرها در خیابان‌های شیکاگو سنگفرش خیابان را رنگین کرد، اما این خون‌ها مثل چشمه، مثل جوشش جوشید و کارگران و عدالت طلبان را در تمام دنیا وارد یک جریان واحد صنفی ساخت؛ لذا از 1886 به بعد روز جهانی کارگر وارد ادبیات اجتماعی، حقوقی و سیاسی شد.

همچنین در سال 1889 یعنی 128 سال پیش کنگرۀ بین‌المللی کارگران در شهر پاریس فرانسه، به پیشنهاد نمایندۀ کارگران امریکا روز اول ماه مه را به عنوان روز جهانی کارگر برگزید. به تعقیب آن، کارگران دنیا در کشورهای مختلف دست به اعتصاب و تظاهرات گسترده زدند و خاطرۀ کارگران مقتول، اعدام شده و زندانی شدۀ شیکاگو را زنده نگه داشتند.

امروزه روز اول ماه مه در سطح گیتی گرامی داشته می‌شود تا به پاس خواست‌های عادلانۀ کارگران شیکاگو، این روز را گرامی بدارند و از حقوق کارگران دفاع کنند.

به همین مناسبت نشست خبری خانه کارگر آذربایجان غربی در ارومیه برگزار شد.

دبیر خانه کارگر آذربایجان غربی در این نشست گفت: هفته کارگر فرصتی برای بیان اعتراضات و مشکلات جامعه کارگری است.

سعید مصطفی‌نژاد افزود: تلاش می‌کنیم برنامه‌های هفته کارگر شکل دولتی به خود نگیرد چراکه روز کارگر برای کارگران است و باید به صورت مردمی برگزار شود.

وی همچنین صدور مجوز راهپیمایی در 12 اردیبهشت ماه را به مناسبت گرامیداشت روز جهانی کارگر خواستار شد.

دبیر خانه کارگر استان اذعان کرد: کارگران استان درصدد هستند برای مطرح کردن مطالبات صنفی خود در فضایی آرام و منظم گرد هم ‌آیند لذا انتظار می‌رود مسئولان با عنایت به اهمیت برگزاری این آیین نسبت به صدور مجوز راهپیمایی مبادرت کنند.

مصطفی‌نژاد در عین حال گفت: در صورت مخالفت با برگزاری راهپیمایی، گردهمایی کارگران در محیط سرپوشیده برگزار و قطعنامه روز جهانی روز کارگر قرائت می‌شود.

وی در ادامه سخنان خود از افتتاح شعبه تخصصی رسیدگی به پرونده‌های کارگری استان و حل مشکلات این قشر جامعه خبر داد و تصریح کرد: موافقت اصولی صادر شده است و هفته آینده نتیجه نهایی اعلام می‌شود.

دبیر خانه کارگر استان با اشاره به افتتاح مرکز کارورزی فنی و حرفه ای کارگری، افزود: کارورزان بعد از اتمام دوره مدرک بین المللی دریافت می‌کنند.

وی با اشاره به اینکه اعضای خانه کارگر استان آموزش های مهارتی لازم را در رشته‌های مختلف به صورت رایگان دریافت می‌کنند، افزود: ۷۰ رشته از جمله کامپیوتر، زبان، نقاشی، خطاطی و ... در دوره‌های آموزش خانه کارگر ارائه می‌شود.

مصطفی‌نژاد همچنین اضافه کرد: در هفته کارگر نمایشگاه عکس با برجسته‌سازی مشکلات جامعه خبری برگزار می‌شود که تمام عکس‌ها به نفع کارگران بیکار شده به فروش می‌رسند.

دبیر خانه کارگر استان از افتتاح خانه کارگر سلماس خبر داد و افزود: در حال حاضر چهار شعبه اصلی در ارومیه، سلماس، مهاباد و خوی، یک دفتر نمایندگی در میاندوآب و  ۱۳ شعبه به عنوان دفاتر رابط  خانه کارگر فعالیت دارند.

کد خبرنگار: 983127

انتهای پیام/