«مژگان جمشیدی» می‌نویسد: «درختکاری، سنت دیرینه ایرانیان! هزاران سال است که غرس می‌کنیم و می‌کاریم اما همچنان این بیابان‌ها هستند که در کشور ما یکه تازی می‌کنند و هر روز به گواه آمارهای سازمان جنگل‌ها و مراتع و سازمان محیط زیست از مساحت جنگل‌ها و مراتع کشور کاسته می‌شود.

سفره‌های آب زیرزمینی افت می‌کنند و رودخانه‌ها می‌خشکند و دشت‌ها به بیابانی خشک و لم یزرع بدل می‌شوند. با این حال سالی یکبار همه جمع می‌شویم تا آیین روز درختکاری را با کاشت میلیونی نهال‌های نوپا گرامی داریم»!

*فلسفه انتخاب ۱۵ اسفند

حتماً این پرسش خیلی از ماست که چرا این روز به نام درختکاری معروف شده و اینکه آیا چنین روزی فقط مختص ما ایرانیان است تا نهالی بکاریم؟ در ایران، سال‌هاست که روز 15 تا 22 اسفند ماه از سوی سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور به‌عنوان «هفته منابع طبیعی» نامگذاری شده که نخستین روز این هفته یعنی 15 اسفند «روز ‌درختکاری‌» است.

*چالش‌های روز درختکاری

در ایران 15 اسفند هرساله میلیون‌ها نهال یک تا 4 ساله در عرصه‌های بیابانی و دامنه‌های کوه ها گرفته تا مناطق شهری توسط مسئولان منابع طبیعی و شهرداری‌ها توزیع و با مشارکت مردمی غرس می‌شود. صرف نظر از اینکه درختکاری سنت دیرینه ما ایرانیان بوده اما اینکه چه گونه‌ای و اینکه کجا بکاریم و چطور آن را مراقبت و نگهداری هم کنیم مهم است. چیزی که تاکنون به آن کمتر توجه شده، برای همین هرساله میلیاردها تومان صرف کاشت نهال‌هایی می‌شود که گاه نکاشتن این درختان منفعت بیشتری برای محیط زیست دارد تا کاشتن‌شان! آنچه این روزها مرسوم شده کاشت انواع غیربومی درختان و درختچه‌ها و گاه استفاده از گونه‌های مهاجم در طبیعت و در شهرها و روستاهاست. بی‌توجه به اینکه چه میزان آب مصرف می‌کنند و چه پیامدهایی در درازمدت از خود باقی می‌گذارند.

رضا قاسم پور

انتهای پیام/