در سال‌های اخیر میزان حساسیت مردم و افکار عمومی نسبت به بحران‌های زیست محیطی و لزوم حفاظت از حیات وحش افزایش یافته است و این اتفاق بسیار خوبی است.

در یک دهه گذشته تعداد انجمن‌ها و نهادهای مدنی حامی محیط زیست و حیوانات افزایش قابل توجهی داشته است و این نهادها در مواقع حساس به داد طبیعت رسیده‌اند اما برخی از این اشخاص و نهادها متأسفانه از سر دلسوزی و ناآگاهی اقدام به انجام کارهایی می‌کنند که آسیب‌های جبران ناپذیری را بر پیکره محیط زیست و به‌ویژه حیات وحش وارد می‌کند.

غذارسانی به حیوانات در تمامی دنیا بر پایه اصول و قواعدی است که عمدتاً دولت‌ها و نهادهای متولی محیط زیست میزان و زمان آن را تعیین و اقدام به این کار می‌کنند که معمولاً شامل حال گونه‌های به شدت در معرض خطر تهدید و یا در معرض انقراض و آن هم در شرایط بسیار خاص انجام می‌گیرد.

متأسفانه غذارسانی به سگ‌ها و گربه تبدیل به عادت در برخی از شهروندان دوستدار حیوانات شده است و این عادت باعث شده تا آنها با دریافت حس امنیت غذایی شروع به تولید مثل بیش از حالت طبیعی کنند و اکنون گونه غالب اکثر شهرها و حتی اکوسیستم‌های اطراف شهرها را سگ‌ها و گربه‌های اهلی تشکیل داده‌اند. این کار باعث می‌شود تا این گونه‌ها به ویژه سگ‌های بلاصاحب تبدیل به آفت شده و گونه‌های وحشی دیگر از جمله قوچ و میش، سیاهگوش، گربه جنگلی، شوکا و حتی در صورت حمله دسته جمعی یوز ایرانی و پلنگ و یا حتی توله‌های آن‌ها را نیز تهدید و در مواردی شکار کنند.

تنها مرجع رسمی برای غذارسانی در صورت نیاز برای حیات وحش سازمان محیط زیست و ادارات تابعه آن در استان‌ها است، معاونت طبیعی ادارات کل محیط زیست استان‌ها بعد از بررسی‌های اکولوژیکی و بوم شناختی و در صورت نیاز که به ندرت اتفاق می‌افتد با کمک محیط بانان اقدام به این کار می‌کنند و در اغلب موارد حتی این فعل نیاز به کمک مردمی ندارد.

غذارسانی سرخورد توسط گروه‌های مردمی قطعاً نظم اکولوژیکی اکوسیستم‌های شهری و طبیعی را به هم می‌زند و کفه ترازو را به نفع انفجار جمعیت یک گونه به‌خصوص سنگین می‌کند، از تمام مردم و نهادهای مردمی درخواست داریم که سرخود اقدام به انجام این کار نکنند و میراث طبیعی را قربانی دلسوزی ناآگاهانه خود قرار ندهند.

مسعود لاهوت کارشناس تنوع زیستی

انتهای پیام/