اُمیکرون، نوع جدیدی از ویروس کرونا، شناسایی شده در آفریقای جنوبی که باعث نگرانی بسیاری از کشورها شده است.

سویه جدیدی که توسط سازمان جهانی بهداشت، نوع Omicron نام گرفت. همچون گذشته و مانند واریانت‌های قبلی، این نگرانی وجود دارد که این نوع کرونا می‌تواند به شیوع بیماری در بسیاری از کشورها دامن بزند و سیستم‌های بهداشتی و فرهنگی را تحت فشار قرار دهد.

 چنانکه شیوع ویروس کرونا و بعد هم سویه دلتا واکنون نیز Omicron با انتشار خیلی سریع خود در سراسر جهان بسیاری از افراد را نگران انتقال این بیماری و موجبات فراهم نمودن زمینه های مرگشان را مهیا ساخته؛ زمینه سازگفتمان ها، نگاه ها و رویکردهای جدیدی نیز به سبک زندگی، بهداشت فردی، رفتارهای شخصی و اجتماعی و... بوده است که در این میان؛ یکی از اصطلاحاتی که این روزها در مقابله با فوبیای مرگ با عناوین مختلف از سوی برخی عنوان می شود دارای پیامی است حاکی از رویکردهای «خودمراقبتی» که در باز اندیشی آن، توجه به ‌معنای رفتارهای درست اجتماعی، آموزش به دیگران و مسئولیت‌پذیری، توجه به سلامتی خود و متقابلا دیگران را  نمایان ساخته است.

از این رو نه تنها علوم مختلف بلکه، علم مردم ­شناسی که در جهانی بهداشت جهانی را نیز همراهی کرده، در ایام بحران بیماری ها از ابتدای امر: مساله سلامت، بیماری، درمان و خود مراقبتی آدمی را از منظر فرهنگ مورد مطالعه قرار داده و اشاره می کند: چگونه می توان به کمک درمان و سلامتی مردم در اپیدمی بیماری ها که بعضا از سوی دولت ها کمتر به آن توجه شده، عمل نمود؛ از این نگاه که شناخت طرح و ساختار بافت زندگی مردم، ساخت اجتماعی، فعالیت های اقتصادی، ویژگی های دینی- قومیتی افراد، برای بازگرداندن سلامتی و درک انسان برای خود مراقبتی بیشتر معنی پیدا می کند. بی توجهی به نوع جدیدی از این بیماری که سرعت گسترش آن بیش از نمونه های قبلی است باز انسان را دچار مخاطراتی می نماید که در برگزاری آیین های فصلی مانند شب چلّه ( شب یلدا )  و ... که ضرورت گرد هم آیی ها را در میان خانواده  متصور می شود، فرایند ابتلا را دوچندان می کند.

بدون شک  این گردهمایی ها و مهمانی های خانوادگی می تواند بار مصیبتی را برای خانواده ها به ارمغان آورد که منطقا باید از آن دوری گزید. گاهی فکر می کنیم که مرگ اتفاق و رویدادی است که برای دیگران رخ می دهد و نه برای ما!  و تا خود به صورت صریح با بیماری و مرگ مواجهه نشویم باور نداریم که در آستانه گذر هستیم و در نتیجه همه را انکار می کنیم.

با این اوصاف یاد و خاطره یلداها و شب چله های گذشته را گرامی می داریم و تنها می نشینیم و در سکوت . شب چله ی امسال را با دور همی های خانوادگی و جمعی تکرار نمی کنیم و با این جمله که از منظر مردم شناسی و درک اندیشه بشری در قرن حاضر هیچ کس به غیر از خودمان نمی توانیم به خود و دیگران کمک کنیم و نحوه چگونه زیستن را به هم بیاموزیم. بر همین اساس بی‌شک یکی از زمینه‌های موارد قابل تامل در واکاوی مولفه های موثر فرهنگی در تکرار رفتار پرخطر از جانب مردم است. با وجود این در نگاه امروزین آگاهی های ما در مؤلفه سلامتی به عنوان امر اجتماعی افزایش یافته و فضاهای گفتگویی شکل گرفته که در حال فهم اجتماعی از مقوله سلامت و بیماری هستیم تا در بهترین حالت رفتارهای خود را به سمتی مناسب تر سوق دهیم و...

حسن سپهرفر، پژوهشگر مردم شناسی

انتهای پیام/