امروز روز جهانی داوطلب است. روز فعالیت‌ها و کارهای داوطلبانه. نه روز کار برای حقوق، برای مزد، برای جیره و مواجب و بازنشستگی و مزایا و حق سنوات... روز کار به امید هیچ پاداش مادی. بدون هیچ مزایای مالی.

آنها برای هر کار داوطلبانه‌ای قرارداد می‌بندند، متعهد می‌شوند و اگر روزی نتوانند آن کار را انجام دهند باید حتما قبلش مثل یک کار واقعی مرخصی بگیرند. پایان یکسال کار داوطلبانه با یک بسته پنیر و یک شیشه مربا، یا یک دسته گل، یا با یک کارت سپاس از آنها قدردانی می‌شود!

آنها کار داوطلبانه می‌کنند نه برای ثواب و آخرت و بهشت و نذر و زکات. نه برای اینکه در دجله چیزی بیندازند و در بیابان بازش دهند و نه برای اینکه از این دست بدهند تا از آن دست پس بگیرند.

کار داوطلبانه به مثابه یک درمان، به مثابه کمک نه به دیگری که کمک به خود، کار داوطلبانه حال آدم را بهتر می‌کند، فرصت‌های تازه ایجاد می‌کند، امکان‌های جدید فراهم می‌کند، در معرض آدم‌هایی که نمی‌شناسی قرارت می‌دهد، توانایی‌های ‌نهانت را آشکار می‌کند، علاقه‌هایت را معنادار می‌کند، تجربه‌هایت را غنی می‌کند، به تو احساس ارزشمندی و مفید بودن می‌دهد، حواست را از غم‌ها و غصه‌هایت دور می‌کند و چه بسا فرصت‌های شغلی هم فراهم کند...

داوطلب بودن برای کارهای خوب یک قدرت است، منتظر دیگران نباش، وقتی هیچ کس برای بهتر کردن زندگی داوطلب نیست، تو داوطلب باش...

عرفان نظر

انتهای پیام/