در عصر کنونی توسعه ملی و تحقق عدالت اجتماعی در جوامع بشری در گرو حمایت و توانمندسازی گروه‌های آسیب‌پذیر و دهک‌های پایین جامعه است. از این‌رو توانمندسازی این گروه از جامعه موضوع مهمی است که باید در دستور کار نهادهای حمایتی دولتی و تشکل‌های مدنی و مردم نهاد جامعه قرار گیرد.

یک معلول هنگامی که از خانه خارج می شود نباید با حجم گسترده ای از توزیع ناعادلانه خدمات شهری مواجه شود و باید بتواند در فضایی امن و بدور از تنش به امور روزمره خود بپردازد.

در حالیکه افراد داراي معلوليت با مشكلات جدي در سطح شهرها مواجه هستند و اين مشكلات بيش از هرچيز متوجه حضور مشاركتي آنها در شهر است.

برای ورود و نقش آفرینی بیشتر معلولان در جامعه باید شرایط استفاده آنان از امکانات و خدمات عمومی فراهم گردد.

پيش از اين، در دو سه دهه پيش، نگاه غالب به معلولان، صرفا نگاه حمايتي بود، نه نگاه مشاركتي. نگاه حمايتي كافي مي‌ديد كه معلولان حمايت‌هاي لازم را ببينند و در خانه بمانند، در واقع اين نگاه چندان توجهي به حضور معلولان در شهر نداشت. متعاقب تحولات جهاني و تغيير رويكردها، حالا رويكرد حمايتي صرف از معلولان كنار گذاشته شده است و رويكرد حمايتي-مشاركتي جايگزين آن شده است. اين رويكرد جديد تاكيد مي‌كند كه معلولان صرفا به حمايت نياز ندارند، بلكه آنها بايد در سطح جامعه نيز حاضر باشند و در اجتماع مشاركت كنند و در بخشي از فعاليت‌هاي اجتماعي آن نقش داشته باشند.

گذر از رويكرد صرف حمايتي به رويكرد حمايتي-مشاركتي نيازمند تامين ضرورت‌ها و ظرفيت‌هايي بود، مهم‌ترين اين ظرفيت‌ها، ايجاد بسترهاي شهري براي تردد بيشتر و بهتر معلولان است. اين تردد همان امكان فعاليت آنهاست كه معلولان را از منزل به جامعه هدايت مي‌كند. تحقق اين امر، نيازمند ضرورت رعایت مناسب‌سازی برای صدور پروانه ساخت و ساز، وجود رمپ پله و جدول استاندارد، بالابر شیبدار برای جابجایی ویلچر در راه پله و سطوح شیبدار، وجود تجهیزاتی برای هدایت، کنترل، مسیریابی، اطلاع رسانی و هشدار به صورت‌های دیداری، شنیداری، لمسی، حذف تیرچراغ برق در مسیر معلولان به ویژه نابینایان، نشانگرهای لمسی پیاده رو، مناسب سازی خودرو و سایر موارد از جمله اصلی ترین نیازهای معلولان در راستای مناسب سازی شهری است.

نهايت سخن اينكه با تامين ظرفيت‌هاي شهري و زيرساخت‌هاي مورد نياز براي معلولان، همه شهروندان مي‌توانند از استعدادهاي بي‌انتهاي معلولان بهره‌مند شوند، بايد باور داشته باشيم كه معلوليت تنها بخشي از زندگي است و تمام ساكنان يك شهر، شهروند هستند و حقوق شهروندي خود را دارند، با حضور بيشتر معلولان در شهر و مشاركت آنها در اجتماع، ظرفيت‌هاي بيكراني در جامعه محقق خواهد شد.

*چند توصیه ساده برای بهبود چگونگی رفتار با معلولان

راه‌های زیادی به منظور کمک به افراد دارای معلولیت و بهبود چگونگی رفتار با آن ها وجود دارد.

در ادامه به چند توصیه ساده و کلی برای کمک و بهبود رفتار با معلولان خواهیم پرداخت.

- با معلولان مانند دیگر افراد رفتار کنید.

افراد دارای معلولیت نیز مانند دیگر افراد به داشتن دوست و تفریح نیاز دارند و از این قاعده مستثنی نیستند. از نزدیک شدن به افراد دارای معلولیت خودداری نکنید.

- قبل از کمک به معلولان از آن ها بپرسید که کمک می خواهند یا خیر؟

 افراد دارای معلولیت دارای سطوح مختلفی از استقلال هستند. ممکن است بعضی از آن ها با وجود مشکلات، نیاز به انجام کارها توسط خود و استقلال بیشتر داشته و خواستار کمک دیگران نباشند.

- به معلولیت به عنوان یک تفاوت نگاه کنید.

تمام افراد متفاوت هستند. گاهی اوقات افراد دارای معلولیت ممکن است متفاوت رفتار، احساس یا فکر کنند. به معلولان بدون توجه به ناتوانایی آن ها در برخی زمینه ها، به عنوان یک فرد نگاه کنید.

-به معلولان خیره نشوید.

گاهی اوقات دیدن یک شخص دارای معلولیت در اجتماع برای دیگر افراد عجیب به نظر می رسد که این امر موجب خیره شدن نگاه ها به آن ها می شود. به معلولان در اجتماع خیره نشوید و مانند دیگر افراد به آن ها نگاه کنید.

- حریم شخصی معلولان را حفظ کنید.

حریم خصوصی افراد دارای معلولیت را حفظ کنید. معلولان موظف به توضیح ناتوانی خود به دیگران نیستند. در صورتی که معلولی در مورد ناتوانی خود به شما توضیح داد، آن را قبل از کسب اجازه از فرد دارای معلولیت با دیگران در میان نگذارید.

کد خبرنگار: 983127

انتهای پیام/