همزمان با گزارش مرکز آمار از تورم بالاتر در استان‌های کم‌برخوردار و افزایش ۶۰ درصدی نرخ تورم موادغذایی در مهر ماه، باید به خطری که در کمین میلیون‌ها نفر است در این مجال اشاره داشت.

بی‌شک با افزایش نرخ تورم و به تبع آن گرانی محصولات خوراکی و پروتئینی، وضعیت اقتصادی مردم به شکلی شده که نه تنها قشر ضعیف، بلکه قشر متوسط جامعه نیز امکان تامین مواد پروتئینی مورد نیاز خود را فقط از طریق مصرف پروتئین‌های گیاهی نظیر سویا و حبوبات جبران کنند و به‌دلیل حذف مصرف پروتئین‌های حیوانی که اسیدهای آمینه مورد نیاز بدن را بهتر تامین می‌کنند، آنها هم دچار بیماری‌های زمینه‌ای و مزمن خواهند شد.

شاید تا چندی پیش خرید گوشت و مرغ برای بسیاری آرزو بود، اما حالا این آرزو به میوه و مواد لبنی نیز رسیده است. این موضوع و بهتر بگوییم خطر، همه اقشار جامعه را از بزرگ و کوچک، پیر و جوان تهدید می‌کند و فقط فقیر و غنی را می‌شناسد.

وقتی تورم سرسام‌آور و مسائل اقتصادی باعث می‌شود گروه‌های اصلی غذایی مانند پروتئین‌ها و لبنیات کمتر مصرف شوند و تغییر در الگوی استفاده از خوراکی‌های ضروری در کوتاه‌مدت یا درازمدت داشته باشیم، بیشتر به گروه‌های آسیب‌پذیر مانند نوزادان، کودکان، نوجوانان، مادران باردار و شیرده و سالمندان آسیب می‌رسد. به‌عنوان مثال روی رشد و نمو کودکان و نوجوانان تاثیر می‌گذارد و در یک نسل مشاهده خواهیم کرد که درصد کودکان کوتاه‌قد در جامعه بیشتر شده است یا در زنان باردار شاهد تأثیر منفی در زمینه وزن‌گیری جنین خواهیم بود.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد احتمال اینکه نوزادان متولد شده از این مادران، در دهه‌های  30و  40و 50عمرشان دچار بیماری‌های مزمن نظیر بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت، فشار خون یا سرطانی شوند بیشتر از دیگران است. این احتمال بسته به‌شدت و ضعف سوء‌تغذیه متفاوت است، اما این نوزادان بین 1.5تا 4 برابر افرادی که مادران‌شان تغذیه استاندارد و مطلوب داشته‌اند در معرض این بیماری‌های مزمن قرار دارند.

در دوران میانسالی و پیری نیز که میزان ابتلا به آنها بر اثر سوءتغذیه افزایش می‌یابد، بیماری‌هایی نظیر پوکی استخوان، دیابت، بیماری‌های ریوی و برخی بیماری‌های مزمن گوارشی را به همراه دارد و متاسفانه دولت و وزارت بهداشت باید هزینه‌های چندبرابری برای درمان این بیماران در دوران میانسالی و سالمندی متحمل شوند؛ البته درمانی که صددرصدی نبوده و منجر به بهبودی چندانی هم نمی‌شود، بلکه فقط مرهمی بر بیماری‌های آنها نظیر پوکی استخوان است. چون به‌عنوان مثال، به‌دلیل اینکه رسوب کلسیم در استخوان‌ها در سنین بالای 45 سال خیلی کمتر خواهد شد، درمان بیماران دچار این عارضه در سنین بالا دیگر چندان فایده‌ای ندارد؛ بنابراین عقلانی است که دولت به جای پرداخت هزینه‌های بالای درمان این بیماران، از همین حالا در بهبود تغذیه آنها هزینه کند و راه آن در کاهش نرخ مواد خوراکی مفید برای بدن است.

هدایت حسینی

انتهای پیام/