موضوع نزدن واکسن یک پدیده رایج است یک موج جهانی است که عده‌ای در برابر زدن واکسن مقاومت می‌کنند. آنها باور دارند هر نوع واکسيناسیونی یک رفتار غیرمتعارف در واکنش به فرایند طبیعی بدن است. این گروه همیشه به دولت‌ها مشکوک بودند و گمان می‌کنند دولت‌ها به این طریق می‌خواهند آنها را کنترل کنند. این گروه مخالفان همیشه ادبیات خاصی برای مخالفت خودشان بیان می‌کنند. تا اینجای کار با گروهی اندک و سرسخت در برابر واکسیناسیون روبه‌رو هستیم که در سرتاسر دنیا هم وجود دارند.
تجربه یک سال واکسیناسیون عمومی کرونا در دنیا نشان داد که دولت‌ها باید برای این گروه اندک هم مشوق‌های خوبی در نظر بگیرند تا آنها را برای زدن واکسن ترغیب کنند. حتی سیاست‌های تنبیهی هم در نظر گرفته شده است. از جایزه دلاری برای زدن واکسن در ایالت‌های آمریکا تا کیو‌آرکدهایی که در اروپا برای شهروندان تدارک دیده شده و افراد واکسیناسیون‌نشده را از بسیاری از خدمات محروم می‌کند. همین چند وقت پیش بود که دیدیم رئیس‌جمهور ضد واکسن برزیل از ورود به ورزشگاه فوتبالی در کشور خودش منع شده بود. در ایران هم دیدیم سیاست‌های این‌چنینی وضع شده است. البته بیشتر در زمینه اقدامات تنبیهی از قبیل محروم‌کردن از خدمات. برای نمونه اعلام شده که در صورت بازگشایی دانشگاه‌ها دانشجویانی که واکسن نزده‌اند از ورود به خوابگاه‌ها منع می‌شوند. یا در ادارات دولتی هم کارمندهای دولتی که واکسن نزده‌اند از حضور در محل کار منع شده‌اند. تا اینجای کار ما در یک مسیر با مدل‌های جهانی پیش رفته‌ایم. بااین‌حال مدل جریان واکسیناسیون در ایران با برخی نقاط دنیا تفاوت‌هایی هم دارد. از جمله اینکه ما با محدودیت در منابع واکسن مواجه بودیم.
خوشبختانه در چهار، پنج ماه گذشته فرایند ارائه و توزیع واکسن زیاد شده است؛ اما با وجود این سرازیرشدن واکسن همچنان عدد قابل توجهی از شهروندان ما واکسن نزده‌اند. بخشی از این داستان شاید مشکلات سخت‌افزاری باشد که دسترسی شهروندان به واکسن را سخت کرده اما بخش بزرگ‌تری از این ماجرا به عدم تمایل شهروندان به تزریق واکسن برمی‌گردد. در واقع به این معنی که تا اینجای کار با تأمین واکسن، بخش بزرگ مشتاق واکسن به خواسته خود رسیده‌اند و واکسیناسیون انجام شده اما بخش بزرگ دیگر از زدن واکسن امتناع کرده‌اند. این مسئله برخاسته از بی‌اعتمادی موجود به جریان واکسیناسیون است. تنها راه مقابله با این مسئله ایجاد ظرفیت جدید برای واکسیناسیون است. ایران یک کشور دینی و مذهبی است و وقت آن است که از این پتانسیل برای ترغیب هرچه بیشتر مردم به واکسیناسیون استفاده کنیم. پتانسیل ائمه جمعه، مراجع تقلید و تریبون‌های مذهبی می‌تواند به ترغیب‌کردن گروه مخالف واکسن کمک کند.
به‌هرحال نباید این مسئله را فراموش کنیم که تنها راه بازگشت به زندگی طبیعی و رونق‌گرفتن کسب‌وکارها با واکسیناسیون گسترده است. چیزی که هنوز ما با نرم طبیعی آن فاصله زیادی داریم. در شرایطی به سر می‌بریم که زندگی مردم با بحران‌های اقتصادی فراوانی دست و پنجه نرم می‌کند و بحران کووید هم شرایط اقتصادی را بدتر کرده است. برای همین هم بهتر است هرچه‌زودتر برای اینکه اندکی از این فشار را روی مردم کم کنیم از این فرصت‌ها برای ترغیب مردم به واکسیناسیون استفاده کنیم. اطلاع‌رسانی دقیق و درست درباره واکسیناسیون هم می‌تواند از ترس این گروه از مردم کم کند. پیش‌تر در واکسیناسیون‌های دیگر در ایران هم با این بحران‌ها مواجه بودیم و می‌بینیم که از همین ترفند آگاهی‌بخشی برای ایجاد اعتماد و بالابردن میزان واکسیناسیون استفاده کردند. به‌هرحال ما باید به سمت واکسیناسیون ۸۵ درصد حرکت کنیم و از رکود فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خارج شویم. برای همین بالابردن میزان واکسیناسیون باید یک سیاست مهم در دولت‌ها باشد. درحال‌حاضر به نظر می‌رسد از پیک تزریق واکسن عبور کرده‌ایم و باید گروهی بزرگ از کم‌انگیزه‌ها را برای زدن واکسن ترغیب کنیم. بعد از بحران‌هایی که در تأمین واکسن داشتیم، حالا مسئله تأمین واکسن به میزان قابل توجهی در ایران حل شده و باید به سمت حل‌کردن سایر بحران‌هایی که ما را از رسیدن به زندگی طبیعی پیش از کووید منع می‌کند، حرکت کنیم که یکی از آنها ایجاد سیاست‌های تشویقی و تنبیهی در میان خیل بزرگی از مخالفان واکسن است.
زهرا بهرام
انتهای پیام/
|
