استادیار دانشکده پرستاری مامایی ارومیه بر توجه ویژه به مقوله سلامت روانی بیماران مبتلا به کووید 19 تاکید کرد.

به گزارش نای قلم، یاسر مرادی در گفتگویی اظهار کرد: مبتلایان افزون بر علایم جسمانی طاقت فرسای این بیماری، بیماران متحمل فشارهای روانی بالایی هستند و توجه به نیازهای بهداشت روانی و نادیده نگرفتن بعد روانی در این گروه از بیماران بسیار حیاتی است.

وی با اشاره به مطالعه کیفی انجام شده در خصوص بهبودیافتگان کووید -19 تصریح کرد:  بنده به اتفاق همکاران پژوهشی خود در یک مطالعه کیفی، سعی بر فهم و ارائه تصویر روشنی از آشفتگی های روحی- روانی بهبودیافتگان از کووید 19 در طی گذر از بحران بیماری داشتیم چرا که شناخت آشفتگی های روحی- روانی بیماران مبتلا به کووید 19 به هنگام گذر از بحران بیماری و پس از آن، می تواند با دانش افزایی برای آینده و گرفتن خروجی برای رفتن به مرحله پیش از بحران و ایجاد شرایط پیشگیری برای آسیب های روانی ناشی از اپیدمی کووید 19 بسیار کارساز باشد.

استادیار دانشکده پرستاری مامایی ارومیه در ادامه خاطرنشان کرد: یکی از آشفتگی های روحی- روانی این بیماران زندگی برزخی بود که اشاره به وجود یک بلاتکلیفی روانی و ماندن بین بودن یا نبودن در زندگی داشت، سردرگمی یا بلاتکلیفی ناشی از داشتن اعتماد یا بی اعتمادی به حجم وسیعی از اخبار و اطلاعات مربوط به بیماری، آشفتگی ناشی از اینکه در ادامه فرایند بیماری چه سرنوشتی در انتظار آنان است؟ آیا شرایط وخیم تر شده و به لحظه مرگ نزدیک تر می شوند؟ باعث ایجاد احساس دست و پنجه زدن در میانه بین مرگ و زندگی در بیماران گشته بود.

مرادی در خصوص آشفتگی روحی روانی کرونا یادآور شد: بیماران از این که از زمان دقیق پایان این بحران و حصر اجباری اطلاعی ندارند، ممکن است دچار آشفتگی های روحی- روانی و کرختی عاطفی ‌شوند.

وی در ادامه در خصوص احتمال ابتلا به افسردگی در بیماران کرونایی اظهار داشت: در چنین شرایطی اضطراب می‌تواند تا حد افسردگی پیش رود و این خطر شایعی است زیرا فرد فقدان تماس‌های اجتماعی را به شدت احساس می‌کند.

استادیار دانشکده پرستاری و مامایی با اشاره به وضعیت نامناسب فرد از لحاظ روحی در زمان قرنطینه اضافه کرد: شرایط قرنطینه باعث می شود که بیماران حمایت های روانی خانواده و اطرافیان را از دست بدهد که این خود موجب تشدید فشارها و آسیب روانی می شود.

مرادی ادامه داد: بار روانی انتقال دهنده بودن بیماری از طریق فشار روانی ناشی از ترس از انتقال آلودگی به افراد خانواده و سایرین، حس طرد شدگی و انگ کرونایی باعث تحمیل فشار روانی بالایی به بیماران می شود.

این مقام مسئول دانشکده پرستاری مامایی ارومیه با ذکر اینکه نحوه ارتباطات در مورد COVID-19  جهت جلوگیری از ایجاد انگ بسیار مهم است گفت:  باید محیطی ایجاد شود که در آن بیماری و تأثیر آن با صراحت، صادقانه و مؤثر مورد بحث و بررسی قرار گیرد و هنگام صحبت کردن در مورد بیماری کووید 19 باید توجه داشت که زبان بکار رفته در مورد این بیماران نباید دارای معنا و بار منفی باشد و نگرش‌های استیگمایی و برچسب زدن را تقویت کند.

وی در نهایت در خصوص اثرات منفی کلمات و بار روانی آنها افزود: بکار بردن کلماتی مانند مشکوک، ایزوله و ... می‌تواند به تداوم کلیشه‌های منفی موجود و یا پیش فرض‌های غلط منجر شود و ترس و وحشت گسترده‌ای ایجاد کند یا افرادی را که مبتلا به این بیماری هستند را از حقوق و شرایط انسانی محروم سازد.

کد خبرنگار: 983126

انتهای پیام/