حالا که ما هر چه تلاش کردیم نتوانستیم اجتماعات را به صفر برسانیم و حتی لاک‌دان نیز نتیجه نداد و از ترددها نکاست، چه کنیم؟! گورستان‌ها و بیمارستان‌ها جای خالی ندارد! تنها یک راه عاجل و فوری داریم، بیایید با کمک هم چرخه ویروس را قطع کنیم.

امروز بین دو انتخاب مانده‌ایم، رعایت پروتکل‌های بهداشتی و رعایت نکردن پروتکل‌های بهداشتی؛ که گزینه نخست می‌تواند جان ما، عزیزان و اطرافیان‌مان را حفظ کند اما عواقب گزینه دوم قابل پیش‌بینی نیست و می‌تواند هر اتفاقی پشت انتخاب دوم انتظارمان را بکشد. جان خود و عزیزانمان را به راحتی به کرونا نسپاریم.

بیایید حفاظت شخصی از خودمان را بالا ببریم، باید از خودمان مراقبت کنیم تا بتوانیم مراقب خانواده‌مان باشیم، پروتکل‌ها و رعایت اصول بهداشتی را جدی بگیریم، قرنطینه و شرایط اضطراری را به شوخی نگیریم، به دستورالعمل‌های بهداشتی با جدیت عمل کنیم، اکنون وقت مزاح با هیچ چیز نیست، پای جان خود و عزیزانمان در میان است!

این روزها در شرایط پیچیده و سختی به سر می بریم، ویروس، جهش یافته و نامش دلتاست که می گویند مبدا آن از کشور هند است، یعنی جهش یافته همان ویروس هندی که امروز در دنیا شیوع پیدا کرده، این ویروس اکنون در کشور ما میدان را خالی دیده، افسار، گسیخته و برای خود می‌تازد. البته مشخص هم نیست که کرونا در همین جهش باقی بماند و دچار جهش دیگری نشود، می‌گویند نیمکره جنوبی درگیر نوع جدیدی از کرونای جهش یافته که آن نقطه از کره خاکی را دچار مشکل کرده است، مشخص نیست چه انتظارمان را می‌کشد؟

آن‌طور که متخصصان می‌گویند دلتا از قدرت سرایت و البته بیماری‌زایی بیشتری نسبت به گونه‌های پیشین خود برخوردار است.

اما چرا و چگونه ما میدان را به کرونا واگذار کردیم که اینچنین خانواده‌های بسیاری را به سوگ عزیزانشان نشانده است. بله پاسخ درست است، در کنار روند کُند تزریق واکسن یا نبود آن، ما نیز خسته از ماسک زدن، پروتکل های بهداشتی را رها کردیم، سفر رفتیم، دور همی گرفتیم، ماسک نزدیم، فاصله اجتماعی را رعایت نکردیم، زنجیره انتقال ویروس را قطع نکردیم، بی توجه به پروتکل ها در مراسم های محرم شرکت کردیم و حتی اگر مبتلا بودیم در جامعه تردد کردیم. اکنون بخشی از وخامت شرایط، حاصل کار ما است، البته در کنار تزریق کُند واکسیناسیون و دیگر دلایل.

کسانی را می‌شناسم که عزیزانشان همچون پدر خود را بر اثر کرونا از دست داده‌اند، اما همچنان بدون رعایت فاصله اجتماعی و بدون ماسک در جامعه در حال ترددند، که دلیل آن برای من روشن نیست؟!

این روزها، ویروس جهش یافته دلتا روزانه جان خیلی ها را می گیرد و مبتلا می کند، اگر این را نیز در نظر بگیرید که بسیاری برای تست پی سی آر به مراکز درمانی مراجعه نمی‌کنند، آنگاه فاجعه را درخواهید یافت. امروز سرعت انتشار و انتقال این ویروس به قدری بالاست که یکی از همکاران می گفت حدود۴  - ۵ ساعت پس از اینکه مبتلا شدم، علائم در برادرم و سپس به ترتیب در تمام اعضای خانواده ظاهر شد و همه‌مان را زمین‌گیر کرد.

این را نیز زیاد می‌شنویم که تلفات کرونا با فلان عدد رکورد زد و رکورد پی در پی شکسته می‌شود. تاسف آور اینکه آخرین رکوردمان مربوط به همین دیروز دوم شهریور ماه است که برای نخستین بار تلفات کرونا به ۷۰۹ تَن رسید. ۷۰۹ تَن! لحظه‌ای تصور کنید همین عدد را که به سادگی نوشته می شود، ۷۰۹ خانواده سوگوار شدند. پدربزرگ، مادربزرگ، پدر، مادر، برادر، خواهر، پسر و دخترِ عزیز کسی زیر خروارها خاک خوابید که شاید اگر پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کردیم، کمتر اینچنین می شد. نمی گویم تنها پروتکل های بهداشتی موثر است اما تا همه واکسینه شوند، این تنها راه موجود است و هیچ گزینه دیگری نداریم بین رعایت و قصه تلخ مرگ.

در همان روزهای ۲۵ تا ۳۰ مرداد ۱۴۰۰ که کشور لاک داون شد، بسیاری بار سفر را بستند و رفتند، برخی نیز به هر ضرب و زوری که شده می‌خواستند وارد شمال شوند، تصاویر و ویدئوهای عجیبی از اصرار برخی برای رفتن به سفر نیز منتشر شد که به هیچ عنوان نمی‌شود توضیحی برای آن یافت.

ویدئوها و خبرهای آن روزها از سفر این عده، همه را بهت زده کرده بود که توسط مردمِ انگشت به دهان از حیرت، در فضای مجازی دست به دست می‌شد.

کادر درمان خسته است، و به ویروس کرونا نیز مبتلاست، توان مقابله با شرایط فعلی را ندارد.

امروز بین دو انتخاب مانده ایم، رعایت پروتکل‌های بهداشتی و رعایت نکردن پروتکل‌ها، به خودمان فکر باشیم، مهمتر از همه، عزیزانمان!

زهرا امیری

انتهای پیام/