کرونا با تمام بدی ها و مشکلاتش، مشکلات و ضعف‌های نظام آموزشی را بیشتر عیان نمود و در پی آن عدم توانمندی در مدیریت چالش ها در این نهاد عریض و طویل نمایان تر از گذشته شد.

مطالبه و در خواست عده ای از دانش آموزان که درستی یا نادرستی آن جای بحث و تامل دارد، چالشی بود که آموزش و پرورش به جای ارائه‌ی پاسخ مناسب در راستای شنیده شدن این مطالبه، اصرار و پافشاری بر برگزاری حضوری امتحاناتی داشت که فاقد ارزش بودن آن سال‌هاست که بر همه عیان شده است .

اگر امروز به این اعتراض مدنی و خواسته‌ی این نسل که شاید اولین تجربه‌ی مطالبه گری در حجم گسترده ای از جامعه این نسل را در پی دارد، پاسخ مناسب و اقناعی دریافت نکند، نباید در آینده انتظار مطالبه‌گری در چارچوب قانون را داشت .

امتحانات حضوری پایه نهم به بهانه نقش گسترده‌ی آن در هدایت تحصیلی که به صورت غیرقانونی اجباری برای تعیین مسیر ادامه تحصیل دانش‌آموزان در رشته‌های کمتر توجه شده می‌باشد، قابل قبول نیست .

هدایت تحصیلی در واقع چیزی جز یک توصیه نامه تحصیلی نیست اما امروز برای جلوگیری از ورود دانش آموزان به سمت رشته‌هایی مانند تجربی که علت این استقبال هم نقصان و ضعف آگاهی بخشی جامعه آموزشی می باشد هدایت تحصیلی را سدی برای جلوگیری از این ازدحام نموده است لذا به خطر انداختن جان دانش آموزان پایه نهم و خانواده ی آنها به این بهانه نمی تواند قابل قبول باشد و این حجم از نگرانی و استرس خانواده ها جای تأمل دارد. شاید می شد تهدید کرونا را به فرصتی برای بازنگری در نظام ارزشیابی پر از ایراد در سیستم آموزشی کرد اما روزمرگی در این سیستم و نظام مانع آن شد .

در خصوص پایه دوازدهم به دلیل تراکم بالای نمرات بالا در نمرات امتحانات نهایی برای دانش آموزان قوی از تاثیر مثبت این نمرات در کنکور هم در واقعیت خبری نیست لذا این بهانه هم برای برگزاری حضوری امتحانات وعدم تعویق آن منطقی نیست.

نکته مبهم این گونه تصمیمات، بالاخص در نظام آموزشی مرجع تصمیم گیرنده می باشد همان مرجعی که در نیمه‌ی شهریور در اوج بی نظمی و کج سلیقگی مدارس را به صورت اختیاری حضوری نمود و همان چیزی که پیش بینی می شد پس از دو هفته اتفاق افتاد و هیچ کس مسئولیت آن را بر عهده نگرفت؛ مردم تقصیر ندارند که رد پای برخی مافیای قدرت از جمله مافیای کنکور و.....را در چرخه تصمیم گیری در نظام آموزشی را احساس کنند.

در حالی که در مقایسه میزان ابتلا و مرگ و میر در این روزها با مشابه این ایام در سال گذشته که منجر به تاخیر برگزاری کنکور و امتحانات گردید؛ اصرار و پافشاری بر برگزاری این امتحانات در امسال بیش از بیش دانش آموزانی که از آموزش مجازی به قدر کافی خسته شده اند را رنج می دهد.

آموزش و پرورش حتی در بحث آموزش مجازی معلم و دانش آموز را رها نمود تا امروز، افتخار راه اندازی یک اپلیکیشن پر ایراد و افزایش آمار احراز هویت های صوری تنها هنر مدیریت این روزهای متولی آموزش در کشور باشد .

شاید می شد تهدید کرونا را به فرصتی برای بازنگری در نظام ارزشیابی پر از ایراد در سیستم آموزشی کرد اما روزمرگی در این سیستم و نظام مانع آن شد .

لازم به ذکر است، یکی از استدلال های آموزش و پرورش در برگزاری سریع امتحانات نهایی، خطر ورود به موج جدیدی از ابتلا و مرگ و میر پس از انتخابات می باشد که این پیش بینی نیز جای تأمل دارد.

فراخوانی و دعوت تشکل های دانش آموزی و معاونت پرورشی از حضور رای اولی ها در انتخابات، این پرسش را ایجاد می کند که واکنش این تشکل ها در خصوص خواسته‌ی این روزهای همین رای اولی ها چه بوده است؟

کرونا نشان داد :حضور انجمن اولیا و مربیان، شوراهای دانش‌آموزی، تشکل‌های دانش‌آموزی و... بیشتر نمادین بوده است .

چند پرسش؛

- چند درصد از مدارس پروتکل های بهداشتی را رعایت خواهند نمود و ناظر بر این رعایت چه ارگانی خواهد بود؟

- برای تردد دانش آموزان در کلان شهرها چه تدبیری اندیشیده شده است؟

- برای تشخیص ناقلان احتمالی در سر جلسات آزمون‌های نهایی، بالاخص مدارس دوره اول که میزبان پایه نهمی ها هستند چه تدبیری اندیشیده شده است؟

- عدم تاثیر نمرات نهایی در کنکور چه مشکلی دارد در حالی که سال های سال، کنکور بدون تاثیر نمرات نهایی بوده است؟

- چه دروسی در هدایت تحصیلی دانش آموزان پایه نهم تاثیر دارند که باید دانش آموز تمام امتحانات را حضوری برگزار نماید؟

- تصمیم ناگهانی و در دقیقه ۹۰ برای حضوری شدن تمام دروس غیرنهایی پایه دوازدهم فنی و حرفه ای و کار و دانش چگونه اتخاذ شده است؟

محمدرضا سنجابی

انتهای پیام/