فرهنگ نقشی اساسی در سرنوشت حال و آینده هر جامعه انسانی دارد؛ چرا که فرهنگ در معنای عام تمامی جنبه‌های مادی و غیرمادی زندگی انسان را در برمی‌گیرد، رفتارها را سامان می‌بخشد، ارزش‌ها را تولید و بازتولید و هنجارها را تدوین می‌کند و ابزارهای این رفتاها را برای انسان‌ها فراهم یا حذف می‌سازد.

ویروس کرونا به دلیل پیچیدگی‌هایی که در ماهیت پزشکی و سلامت داشت شاید یکی از متفاوت‌ترین بلایا و مواجهه‌های انسانی در طول قرون گذشته بود؛ ویروسی که چنان عمیق بر زندگی اثر گذاشت و بر آن چیره گشت که حتی در اصطلاح بافرهنگ‌ترین جوامع را به رفتارهایی با فرسنگ‌ها فاصله از فرهنگ واداشت. موضوعی که در ذات خود تفکربرانگیز و پرچالش است.

شیوع کرونا در کشورهای مختلف جهان نشان داد فارغ از سیاست‌‌های بهداشتی، نحوه عملکرد نظام‌های سیاسی و توجه ویژه به فرهنگ آن جامعه، نقش مهمی در کنترل این بیماری دارند. با وجود این که بیش از یک‌سال از شیوع کرونا در جهان گذشته و واکسن کرونا هم کشف شده، با این‌حال، این ویروس خطرناک در بسیاری از کشور‌های جهان قربانی می‌گیرد.

نتایج تحقیقات نشان می‌دهد حتی اختراع و تولید واکسن هم نتوانسته به‌طور کامل این بیماری را مهار کند، لذا جوامع مختلف همچنان درگیر این بیماری هستند. بررسی‌ ها هم نشان می‌دهد فراز و نشیب این بیماری در برهه‌های مختلف مشکلات زیادی را ایجاد کرده است. اما جالب اینجاست که عدم‌توانایی در مهار کرونا بیش از اینکه ناشی از عدم‌رعایت پروتکل‌های بهداشتی باشد، ناشی از  برخی موانع فرهنگی است. لذا نگاهی متفاوت داشتن به مساله فرهنگ می‌تواند در شیوع بیماری موثر باشد.

 یکی از مهمترین مواردی که در مهار کرونا مورد توجه است، بحث نوع مواجهه جامعه یا به عبارتی دیگر نوع «فرهنگ» آن جامعه است. هرگونه استراتژی، بدون‌توجه به فرهنگ آن جامعه موفق نیست. فقر، جنسیت، مهارت شغلی و مهاجر بودن عوامل تعیین‌کننده میزان آسیب‌پذیری یک جامعه است، با این حال در مواجهه با فرهنگ آن جامعه و مدیریت بحران، در عملکرد دولت‌‌ها تفاوت‌‌های زیادی وجود دارد.

بنابراین موفقیت برخی کشورها در همین شناخت درست از فرهنگ یک جامعه است نه در به‌کارگیری قوانین سخت و بی‌رحمانه برای مهار کرونا.

کد خبرنگار: 983127

انتهای پیام/