فاطمه سادات اشرفی زاده/ اسم این روز سیزده بدر باشد یا روز طبیعت یا هر نام دیگر و مناسبتش بر اساس اسطوره ها به کیومرث برسد و یا جشن تقدس آب، هر چه باشد سیزده فروردین، با فرهنگ مردم این سرزمین پیوند خورده است و روز جشن و شادی است. فرصتی است تا دل را بهاری کنیم و با طبیعت مانوس شویم.
سیزده فروردین، واپسین روز تعطیلات نوروز است.
تعطیلاتی که طلیعه بهار و سال نو، مبارکش کرده اند و بوی سبزه و شکوفه می دهد.
مردمی که به بهار عشق می ورزند، می خواهند در آخرین روز تعطیلات، کام دل از طبیعت بگیرند و موسیقی دل انگیز بهار را با گوش جان بشنوند.
گروهی بساط سبزه لگدکوب می کردند و گروهی زیر سایه درختی یا کنار نهری یا جنگلی بساط می گستراندند.
دوستداران و حافظان طبیعت، در این روز هم کوه و دشت و رود را پاکیزه می کنند و حفظ محیط زیست و حرمت به طبیعت را به نمایش می گذارند.
در این روز، سبزه هایی که زینت بخش سفره هفت سین بودند به دشت و رودخانه هدیه می شوند.
کودکان شادمان از اینکه اهالی خانه، برای سفر به طبیعت، تدارک می بینند.
جوانان آرزوها را در دل مرور می کنند تا سبزه ها را گره بزنند.
آرزوها متنوع هستند از قبولی کنکور گرفته تا یافتن شغل و خرید خانه و یافتن شریک زندگی و .....
اگر چه برآورده شدن آرزوها با گره زدن سبزه تحقق نمی یابد اما این گره ها، نوعی سرگرمی و امیدبخشی بود. شاید هم نشانی از پیوند و دوستی انسان با طبیعت است.
روز طبیعت، روز قدردانی از طبیعت است برای تمام زیبایی ها و نعمت هایی که به انسان ها هدیه کرده است.
قدردانی از کوه و درخت و جنگل که تفرجگاهی برایمان گسترده اند.
از سبزه ها و بابونه ها و شقایق هایی که بی هیچ رنج کاشت و داشت، سخاوتمندانه بر پهنه دشت ها می رویند.
قدردانی از چشمه و رود که از دل سنگ جاری می شوند و می خروشند. از کوه که از کوهپایه تا قله اش، نشان از استواری دارد.
دیدن مناظر زیبای طبیعت چه حقیقی، چه مجازی یادآوری خوبی است که قدر زیباترین نعمت های عالم هستی را بدانیم.
روز طبیعت، پاسداشت زمین و آب و کوه و دشت است که نسبت به آنها مهر بورزیم.
به آنها آسیب نرسانیم و بهره مندی از آنها را برای نسل های آینده هم فراهم سازیم.
انتهای پیام/ |
