در مدارس در كنار افراد شناخته شده‌اي نظير مدير، معاون، معلم و دفتردار، افراد ديگري هم حضور دارند كه اگر در رده‌بندي اداري جايگاه ممتازي ندارند، ولي حضورشان به طور قطع و يقين مي‌تواند تا بي‌نهايت منفي و يا بي‌نهايت مثبت، مؤثر باشد. تاثیرگذاری آنها به حدی است که بدون تردید یک مدرسه بدون حضور خدمتگزاران به عنوان پشتیبانان آموزشی خود با مشکلات عدیده ای روبرو خواهد بود.
مهربانی و آرام بودن خصلت عمومی آنهاست، هر کاری از دستشان برآید در مدرسه انجام می‌دهند و به دلیل نبود نیروی خدماتی کافی در مدارس متاسفانه وظیفه انجام امور به سرایداری، خدمت‌گزاری، نامه‌رسانی و امور مربوط به کارهای روزمره مدرسه (خرید، پرداخت قبوض و…) برعهده یک نفر است.
با وجود این همه فشار کاری در روز، حفظ و حراست از اموال در شب نیز برعهده سرایداران می باشد.
علاوه بر این، سرایداران برخلاف سایر فرهنگیان هر هشت سال یکبار حائز رتبه شغلی شده و اعمال مدرک تحصیلی دانشگاهی، تغییر سمت، حق لباس، حق سرایداری، اضافه کار، رتبه‌بندی و… شاملشان نمی‌شود کسانی که به عنوان پیش قراولان همیشه در سنگر نظام تعلیم و تربیت مرخصی ندارند و همیشه باید سرایدار و حافظ و امین اموال باشند. از لحاظ حقوقی، شغلی و اجتماعی نیز در پایین ترین سطح جامعه قرار دارند و هر ساله تعدادی از آنها با حقوق و دستمزد ضعیف و به قول معروف زندگی بخور و نمیر بازنشسته می شوند و حتی یک چهارم زیر خط فقر هم حقوق نمی گیرند و با توجه به وضعیت نامناسب اقتصادی و تورم افسار گسیخته حال حاضر، عذاب آورترین و دردناک ترین روزهای عمر و زندگی خود را سپری و همواره شرمنده خانواده هستند.
در بین این نیروهای خدماتی تعدادی نیز به عنوان نیروی قراردادکارمعین به استخدام آموزش و پرورش در آمده‌اند که علی رغم وعده‌های هر روزه مسئولان مبنی بر تغییر وضعیت این تعداد تا کنون هیچ گونه تغییری در تبدیل وضعیتشان به پیمانی ایجاد نشده است.
مشکلات این نیروها بسیار نابسامان‌تر از موارد ذکر شده می باشد که از جمله مشکلات این عزیزان علاوه برموارد فوق می توان به عدم امنیت شغلی، پرداخت نشدن به موقع حقوق و دستمزد اشاره کرد.
در واقع آموزش و پرورش که خود همیشه قربانی تبعیض بین کارمندان دولت بوده است متاسفانه دچار یک نوع تبعیض شدید درون سازمانی شده است، به طوری که این نیروهای خدماتی سالیان دراز است که مورد بی‌مهری مسئولان اعم از درون‌سازمانی و برون‌سازمانی قرار گرفته‌اند.
لذا برای رفع مشکلات این قشر مظلوم و ستم‌دیده، توجه و نگاه ویژه مسئولان آموزش و پرورش و نمایندگان مجلس شورای اسلامی به ارتقای وضعیت حقوقی، مزایا، تبدیل وضعیت به رسمی و تغییر رسته نیروهای خدماتی تحصیل‌کرده را می طلبد تا گوشه ای از آنها رفع شود.
عدالت نسبی‌ترین واقعیت اجتماعی است. عدالت آینه تمام عیاری برای بیان برابری نسبی انسانهاست. اما همه در این آینه از نعمت عدالت نمی‌توانند بهره‌مند شوند.
طبیعی است برای برخورداری از نعمت عدالت ما نیز همانند تمامی کشورهای پیشرفته مترقی باید تدبیرگرا باشیم تا به جای پاک کردن صورت مسایل به چاره‌اندیشی عمومی بیندیشیم.
انتهای پیام/ |
