محمدعلی خالق نژاد/ با اینکه کمتر از شش ماه به موعد برگزاری انتخابات حساس و سرنوشت‌ساز سیزدهمین دوره ریاست جمهوری در خرداد ۱۴۰۰ زمان باقی مانده اصلاح‌طلبان هنوز در هزار توی مسائل خویش مانده و به تصمیم واحدی نرسیده‌اند و معلوم هم نیست که از چه زمانی قرار است فعالیت‌های منسجم انتخاباتی خود را آغاز کنند.

در سوی دیگر ماجرا اما اصولگرایان قرار دارند که با توجه به پیروزی سهل‌الوصولشان در انتخابات مجلس یازدهم که درغیاب اصلاح طلبان بارای حداقلی پارلمان یازدهم را به صورت یکدست تصاحب کردند. این بار نیز با امید به" نظارت استصوابی" خوشبینانه و با فراغ بال در سودای فتح "پاستور" برآمده و از مدت‌ها قبل فعالیت‌های انتخاباتی خود را شروع و بدون داشتن دغدغه مشارکت و حضور مردم هر روز از کاندیدای جدیدی رونمایی می کنند.

این درحالیست که در جریان اصلاحات وضعیت به گونه دیگریست. با توجه به اتفاقات رخ داده در جریان انتخابات مجلس یازدهم در اسفند سال ۱۳۹۸ و ناکارآمدی دولت در تحقق برنامه هایش و تبعات ناشی از آن که تاثیرات سوئی در اقتصاد و معیشت مردم داشته منجر به سلب اعتماد مردم ازدولت گشته و شکافت و گسست عمیقی بین اصلاح طلبان و عقبه و بدنه اجتماعی شان (مردم) از یک سو و عملکرد نه چندان مطلوب شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان از دیگر سو شرایطی را موجب گشته که بعد از انتخابات ۱۳۹۸ این جریان سیاسی را در رخوت و بی عملی فرو برده است.

لذا مجموعه این عوامل شرایطی را پدید آورده که باعث نارضایتی هایی در جامعه و در نتیجه ریزش سرمایه اجتماعی این جریان اصیل سیاسی گشته است و همین موضوع نیز از مباحث درون جریانی و مهمتر از آن بحث استراتژی مشخص برای حضور و ورود به انتخابات ۱۴۰۰از اصلی ترین مباحثی است که اصلاح طلبان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

با توجه به موارد پیش گفته و ضرورت آسیب شناسی علل و عوامل ناکامی در انتخابات گذشته و بررسی راهکارهای ممکن و سهل الوصول در نهایت مناسب ترین مولفه و راهکار جهت ورود به انتخابات پیش رو در شرایط فعلی انتخابات حزبی است که به همین منظور بزرگان احزاب و عقلای اصلاحات مصصم به اجرای آن شده اند تا با ایجاد تغییر و تحولات درون ساختاری با ایجاد طرحی به نام "نهاد اجماع ساز" که مرکب از مدیران ۳۲حزب عضو شورای هماهنگی اصلاح طلبان به علاوه ۵ تا ۱۵عضو حقیقی را جایگزین شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان نموده و پس از مشورت و کسب نظر رئیس دولت اصلاحات درخصوص شخصیت‌های حقیقی و مشخص نمودن آن‌ها گام‌های بعدی برداشته شود.

بنابراین می توان گفت که نخستین گام اصلاح طلبان برای ورود به عرصه انتخابات با تعیین اسامی و اعلام موجودیت "نهاداجماع ساز" برداشته خواهد شد. تهیه و تنظیم مانیفست انتخاباتی توسط "نهاد اجماع ساز" گام بعدی اصلاح طلبان است که باید ضرورتا و بدون فرصت سوزی و فوت وقت برداشته شود. نگارنده بر این اعتقادم پس از این دو مرحله آخرین و شاید اصلی و ضروری ترین گام برای ورود به ماراتن انتخابات بررسی و شناسایی کاندیداهای انتخاباتی از بین اصلاح طلبان اصیل و شناسنامه دار بالقوه اصلاح طلب می باشد، لذا پس از سه مرحله یا سه گام پیش گفته وظیفه اصلی اصلاح طلبان در"نهاد اجماع ساز" شروع می شود .

حال روی سخن نگارنده در نوشتار حاضر در گام سوم متمرکز می شود و آن هم این است که اعضای این نهاد با مدنظر قرار دادن این نکته که "مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود" در انتخاب کاندیدا یا کاندیداهای اصلی اولا: اصل را بر اصلاح طلب واقعی و شناسنامه دار بودن گذاشته و چون انتخابات‌های ۹۲و۹۶ از کاندیدای "ائتلافی" که موجب ضربه به جریان اصلاحات و رویگردانی مردم از این جریان گردید به جد پرهیز نمایند. ثانیا: گزینه هایی انتخاب شوند که تمام اعضا بر روی آن اجماع کرده و از طرفی امیدواری بیشتری هم برای عبور از فیلتر شورای نگهبان وجود داشته باشد. ثالثا: با مدنظر قرار دادن انتخابات سال ۱۳۸۴از تعدد کاندیدا به جهت پراکندگی آراء ضرورتا اجتناب گردد. به نظر می رسد در صورت رعایت این موارد و تلاش در اقناع و کسب رضایت بدنه اجتماعی اصلاحات(مردم) به ویژه آرای خاکستری در راستای حضور و مشارکت حداکثری در پای صندوق‌های رای امید به پیروزی مجدد و کسب جواز ورود به پاستور در خرداد ۱۴۰۰ قریب به یقین خواهد بود. درغیراینصورت جناح رقیب به مانند انتخابات مجلس با رای حداقلی قوه مجریه را هم تصاحب خواهند کرد.

فعال رسانه‌ای و کنشگر سیاسی اصلاح‌طلب

انتهای پیام/