سجاد بهزادی/ مجلس یازدهم یک هشتم از عمر خود را سپری کرد. مجلسی که در آن اصلاح طلبان با رد صلاحیت گسترده روبرو شدند و با مشارکت ۱۸ تا ۲۰درصدی مردم تهران و در سطح کشور با مشارکت ۴۰درصدی روی کارآمد.

اکنون شش ماه از عملکرد مجلس یازدهم را به نظاره نشسته ایم. مجلسی که بیشتر با افکاری نزدیک به جبهه پایداری و اصول گرایی و بر وعده های سروسامان دادن به وضعیت معیشتی در داخل و استکبار ستیزی در خارج تمرکز داشته است.

نمایندگان در این نیم سال طرح اصلاح قانون انتخابات، شفافیت آرا نمایندگان و یک طرح معیشتی برای طبقه فقیرجامعه را در دستور کار خود قرار دادند که هیچ کدام به نتیجه نهایی نرسید و دستاورد ملموسی تاکنون نداشته است. البته عطش استیضاح رئیس جمهور یکی از مهم ترین دل خواسته های نمایندگان مجلس یازدهم بود. گویی از حسن روحانی دل خونی دارند.ذراین را در طعنه ها و تندروی هایی که در این مدت در رسانه ها منتشر شده است می توان فهمید. اول برای رئیس جمهور شعرسرایی کردند! شعرخوانی یک نماینده مجلس برای رئیس‌جمهوراین چنین بود: وطن با تو شده سبز و بهاری/ گرانی گشته از کشور فراری/ فقط یک کار مانده‌ ای حسن جان / خلیج فارس را گندم بکاری…! سخن رهبری اندکی از تندروی های نمایندگان کاست و مدتی از فضای تنش آلود فاصله افتاد.

اکنون نگرانی بسیاری از توسعه طلبان و ترقی خواهان جامعه این است که عملکرد شش ماهه مجلس یازدهم نکند «مشتی شود نمونه خروار!» اگر اینگونه باشد با فضای جدید سیاسی و انتخاب بایدن به عنوان رئیس جمهور آمریکا فرصت سوزی های بیشتر در آینده شاهد خواهیم بود.

در شش ماهی که گذشت مجلس یازدهم از خود، پویایی و اثربخشی ملموسی در معادلات سیاسی و معیشتی جامعه نشان نداد.

اکنون در آستانه رویکرد جدید غرب به پرونده هسته ای ایران و«برجام» هستیم و در دولت، نیم خیزی، برای مذاکره به امید برداشتن تحریم ها برداشته شده است.

هنوز مدت زیادی از عمر مجلسی که توصیف «انقلابی» بر آن رفته، مانده است و اگر در بر همین پاشنه بچرخد این مجلس بیش از آن که عامل توسعه باشد مانع توسعه خواهد بود و مرهمی برای زخم های کهنه جامعه نخواهد شد.

انتهای پیام/