فصل سرما و زمستان کرونایی فرا رسیده و کارگران همچنان چشم انتظار برقراری سیاست حمایتی فراگیر و فوری از سوی دولت و نهادهای حاکمیتی هستند. در بین لایه‌های مختلف کارگران، کارگران ساختمانی به دلیل بی‌ثباتی شغلی، پایین بودن توان چانه‌زنی، موقتی بودن شغل یا همان کار روزمزدی، فصلی بودن نوع کار و عدم برخورداری از بیمه و مزایای حمایتی، جایگاه خاصی دارند.

علاوه بر اینها، نوع کار این کارگران که آن‌ها را در تماس با یکدیگر و همچنین در تماس با کارفرمایان یا ساکنان منازل و ساختمان‌ها قرار می‌دهد، امکان ابتلا و شیوع کرونا را در میان‌‌شان افزایش می‌دهد. همه این موارد، نشان می‌دهد که کارگران ساختمانی از آسیب‌پذیرترین اقشار در میان لایه‌های مختلف طبقه کارگر هستند.

در کنار اینها، این کارگران به لحاظ میزان وقوع حوادث شغلی و مرتبط به ایمنی کار در بین کارگران از پرخطرترین مشاغل نیز هستند و هر سال، بخش زیادی از حوادث منجر به مرگ یا ازکارفتادگی شغلی مربوط به کارگران ساختمانی است که از دیوارها یا سازهای آهنی فرو می‌افتند و جان می‌دهند.

با وجود وضعیت خاص و شکننده‌ی جانی، شغلی و معیشتی کارگران ساختمانی، هنوز دولت، مجلس و نهادهای حمایتی دیگر چاره‌ای اساسی برای رفع مشکلات روزافزون این کارگران انجام نداده‌اند. حالا با وقوع کرونا این کارگران؛ شرایط را روز به روز سخت‌تر از قبل می‌بینند. به نظر می‌رسد نه خبری از حمایت کالایی در راه است و نه اعطای کمک و وام بلاعوض.

در این میان مشکلات این کارگران از بیمه و دستمزد تا بی‌ثباتی شغلی و معیشتی و عدم حمایت درمانی، فراگیرتر از همیشه شده است.

به موجب ماده ۱۰ قانون بیمه‌های اجتماعی کارگران ساختمانی، تمامی کارگران ساختمانی بیمه شده باید ۳۵ سال سابقه بیمه داشته باشند که بتوانند با دریافت ۳۰ روز مستمری بازنشسته شوند، این درحالیست که سایر بیمه‌شدگان سازمان تامین اجتماعی به شرط داشتن حداقل ۳۰ سال پرداخت حق بیمه می‌توانند با دریافت ماهانه ۳۰ روز مستمری بازنشسته شوند.

اگرچه بازنشستگی با سابقه ۳۵ ساله یکی از مشکلات اساسی کارگران ساختمانی است ولی آنها با مشکلاتی دیگر در ارتباط با بیمه خود روبرو هستند. کارگران بیمه شده صنوف دیگر، از مقرری بیمه بیکاری و غرامت دستمزد ایام بیماری برخوردار هستند ولی کارگران ساختمانی از این مولفه‌ها برخوردار نیستند.

با وجود تاکید کارگران ساختمانی و مراجعه مکرر آن‌ها به نهادهای مختلف، هنوز هیچ پاسخی به خواست‌ به حق و قانونی این کارگران داده نشده است.

با این اوصاف، به نظر می‌رسد طرحی جامع برای حمایت از کارگران ساختمانی در دستور کار مسئولان مربوطه نیست؛ این در حالی است که مسئله فقط خود این کارگران نیستند بلکه خانواده، فرزندان و وابستگان این کارگران نیز به لحاظ وضعیت معاش، مسکن، تحصیل و بهداشت و درمان در خطری روز افزون قرار دارند.

اگر امروزه کارگران ساختمانی از حقوقی مثل مقرری بیمه بیکاری یا غرامت ایام بیماری برخوردار بودند؛ شاید می‌توانستند برخی از مشکلات معیشتی خود را حل کنند.

به هر حال انتظار کارگران از دولت این است که در شرایط سخت اقتصادی و همزمان با بحران بهداشتی و درمانی کرونا، حمایت لازم و کافی معیشتی، شغلی و درمانی از کارگران و به خصوص کارگران ساختمانی صورت گیرد.

کد خبرنگار: 983127

انتهای پیام/