سیدعلی دوستی/ با آغاز دور جدید گرانی‌ها که با مجوز سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان و ستاد تنظیم بازار ایجاد شده، عملاً وجود و خاصیت این دو سازمان و ستاد برای مردم زیر سؤال است.
این قضاوت به این علت است که عملکرد بلندمدت ستاد تنظیم بازار و سازمان حمایت که اخیراً بیشتر به چشم می‌آید، هیچ خروجی جز گرانی برای مردم به نفع بازار و تولیدکنندگان ندارد و عملاً مردم در این دو سازمان حمایتی از خودشان مشاهده نمی‌کنند.
مردم به درستی می‌پرسند خاصیت سازمان حمایت و ستاد تنظیم بازار برای آنها چیست؟ چه اقدام مؤثری برای جلوگیری از گرانی و حتی گرانفروشی از سوی این دو سازمان و ستاد صورت گرفته است؟ آیا بازرسی مؤثر و قابل لمس صورت گرفته که منجر به رعایت همان دستور‌العمل‌های نیم‌بند و قیمت‌های فضایی شود؟
مردم می‌پرسند چرا ستاد تنظیم بازار و سازمان حمایت با اینکه کنترل ذخایر استراتژیک کالاهای اساسی را در اختیار دارند، در مواقع کمبود مصنوعی کالاها به موقع اقدام به وارد کردن این ذخایر به بازار و جلوگیری از رشد قیمت‌ها نمی‌کنند؟ نمونه‌اش همین روغن است که به گفته مقامات همین ستاد و سازمان، انبارها پر از روغن خام است اما به موقع به کارخانه‌ها نرسید و این قدر این دست و آن دست شد تا قیمت روغن در بازار افزایش یافت و بعد هم ستاد تنظیم بازار و سازمان حمایت این افزایش را رسمی و قانونی کردند!
این مدل درباره سایر کالاهای پرمصرف چون شیرخام، لبنیات، لاستیک خودرو، برنج و امثالهم هم به چشم می‌خورد. مردم می‌پرسند فرآیند تعیین قیمت‌ها در سازمان حمایت و ستاد تنظیم بازار چیست و چرا این فرآیند ناشفاف است؟ نقش دولت، سازمان حمایت و ستاد تنظیم بازار در گران کردن کالاهایی که انحصار واردات، تأمین، قیمت‌گذاری و عرضه‌اش در دستشان است، چیست و چرا این سازمان و ستاد حاضر نیست از سود دولت به نفع مردم کم کرده و جلوی رشد دائمی قیمت‌ها را بگیرد؟ البته فرآیند ناشفاف و احتمالاً رانتی بازرگانی دولتی، بازیگران و مباشران خاکستری و در سایه آن، نحوه قیمت‌گذاری کالاهای غذایی وارداتی و مواد خام اولیه صنایع پرتقاضا هم مزید برعلت است تا سؤال پشت سؤال برای مردم ایجاد شود.
به طور مسلم این حق مردم است که به گرانی‌های دولتی ادامه‌دار معترض باشند و تنشان بلرزد که در پس هر اطلاعیه سازمان حمایت یا مصاحبه‌‌های رؤسای تکراری و و ادواری ستاد تنظیم بازار، گرانی جدیدی اعلام شده و به مردم اطمینان داده شود که با خاطیان برخورد می‌شود! اما حافظ شیراز هم می‌داند کمتر کسی است که در بازار واقعی برای قیمت‌های اعلامی سازمان حمایت و ستاد تنظیم بازار تره خرد کند و قیمت واقعی مصرف کننده، همواره ده‌ها درصد بالاتر از آنچه در جلسات پشت درهای بسته روی کاغذ آورده می‌شود، می‌ایستد.
جالب اینجاست که گرانی‌های اخیر در شرایطی اتفاق افتاده که مسئولان و رؤسای ستاد تنظیم بازار و سازمان حمایت، به مردم وعده ارزانی چشمگیر در یک هفته گذشته را داده بودند و روی آن تأکید داشتند که مدارکش هم موجود است! و باز جالب‌تر اینکه مقدار فراوانی از موجودی کالاهای مانده در گمرک که مدت‌ها به بهانه کمبود کالا در بازار گران بود، هم ترخیص شده، اما باز شاهد رشد قیمت کالاهایی چون شیر و لبنیات هستیم که نهاده‌هایشان ترخیص شده است!
لذا مردم حق دارند نقش سازمان حمایت و ستاد تنظیم بازار را در حفظ کیفیت و کمیت سفره‌هایشان بی‌خاصیت بدانند که بود و نبودشان فرقی به حالشان نمی‌کند. مگر جز این است که این دو سازمان و ستاد کاری جز تشکیل جلسه برای تصویب مداوم‌گرانی‌های بازار و رسمیت بخشیدن به آن کرده‌اند؟ آیا این وظیفه از عهده اتاق‌های اصناف و تشکل‌های صنفی بر نمی‌آید؟ پس در این صورت تعطیلی آنها دست کم به نفع جیب بیت‌‌المال نخواهد بود؟
در نهایت باید به مدیران در سازمان حمایت و ستاد تنظیم بازار گفت که اولین و اصلی‌ترین وظیفه شما جلوگیری از گرانی به نفع مردم است و اگر در این میان هزینه تولید بخش خصوصی افزایش یافته، این دولت و حاکمیت است که موظف است از دریافتی‌های خود از بخش تولید کم کند و ضمناً بگوید فلان قیمت اعلامی برای برنج وارداتی از کجا آمده و سود دولت از آن چقدر است.
قرار نیست سود دولت و دستگاه‌هایش از جیب مردم و به قیمت گران کردن مداوم تأمین شود و… البته قرار نیست دولت و حاکمیت که انحصار واردات، تأمین و عرضه بسیاری از کالاهای حساس را در اختیار دارد، با رشد قیمت فروش آنها به بخش خصوصی، هزینه‌های آنها را بالا برده و در نهایت با رشد قیمت مصرف کننده، آن هزینه را به طور سریالی به مردم تحمیل کند و تازه ژست حمایتی هم بگیرد! یک چنین مانورهایی دیگر نخ نما شده و در شأن مردم صبور و قانع ایران هم نیست.
مردم می‌فهمند و رنج می‌برند و این که این راه به ترکستان منتهی خواهد شد!
انتهای پیام/ |
