کرونا گویا فعلا قصدی برای رفتن ندارد و نه تنها مشکلات اجتماعی و اقتصادی بلکه از لحاظ روحی و روانی نیز مشکلاتی برای مردم ایجاد کرده است.

به هر حال با جدی شدن موضوع و توصیه‌های موکد بهداشت و رسانه‌ها مبنی بر رعایت بهداشت فردی، در خانه ماندن و عدم مسافرت و حضور نیافتن در خیابان‌ها و اماکن عمومی، پدیده‌هایی چون یاس، اضطراب، خستگی و ناشکیبایی تا حدود زیادی بر فضای خانواده‌ها سایه انداخته است و کارشناسان به شدت اظهار نگرانی می‌کنند. مصطفی فروتن روانشناس به این موضوع پرداخته و اظهار کرده است: شايد به جرات بتوان گفت مهيب‌ترين فاجعه انساني پس از جنگ جهاني دوم کوويد 19 است. در اين شرايط سازمان نظام روانشناسي و مشاوره از آسيب‌پذيري رواني بيشتر مردان نسبت به زنان در دوران پاندمي کوويد 19 سخن گفته و معتقد است که مردان در گذشته فعاليت‌هاي گسترده‌اي در خارج از خانه داشته‌اند و اکنون فعاليت‌هايشان محدودتر شده است، اما در اين بين اقشار بسيار ديگري در اين زمينه دچار آسيب شده‌اند.

به‌عنوان مثال تمام افراد يک خانواده که بيماري کرونايي داشتند، با وحشت از دست دادن روبه‌رو هستند و بيمار نيز با ترس از مرگ زندگي مي‌کند. قرنطينه‌هاي اجباري ضوابط نامطلوب اجتماعي را به وجود مي‌آورد.

فاصله‌گذاري اجتماعي و فيزيکي بر انزوا تاثير دارد و نهايتا ترسي رخ داده که سبک زندگي جديدي براي ما به وجود آورده است. مصافحه در فرهنگ ما جزو پيش‌فرض‌هاي ما بود، اما حالا فاصله فيزيکي را تا حدي رعايت مي‌کنيم که اگر گلوي يک نفر در خانواده خشک شده و سرفه کرد بايد پاسخگوي جرمي هم‌رده قتل و جنايت باشد.

در گذشته يک نفر عطسه مي‌کرد همه مي‌گفتند: «عافيت باشد» اما حالا به سرعت از او دور مي‌شوند. در شرايطي که نااميدي طولاني‌مدت، از پيش فرض خرافات هم استفاده مي‌شود. وقتي افراد درگير مشکلات سخت مي‌شوند روي به خرافات مي‌آورند و برخي با مهمل‌گويي پيش مي‌روند که هيچ جايگاهي در علم پزشکي ندارد. ضمن آنکه زلزله و سيل و بلاياي طبيعي مزيد برعلت مشوش شدن جامعه شده است. به همين دليل اين جمله را زياد مي‌شنويم که «ما به آخرالزمان» نزديک مي‌شويم. هزاران نفر از هموطنان پاک در دفاع مقدس شهيد شدند و هزينه‌هاي رواني و اجتماعي به ايران وارد شد. چيزي که در نهايت براي ما به‌جا مي‌ماند نگاه به موضوعات است. بدترين حالت اين است که استانداردها را امروز نداشته باشيم در دوران پساکرونا حتما به موانع برخورد مي‌کنيم. کرونا ممکن است باعث تغيير ذائقه ما انسان‌ها شود و مشخص نيست که نهايتا چه اتفاقي رخ مي‌دهد. ما نمي‌دانيم چه اتفاقي رخ مي‌دهد و کرونا با چه خسارتي تمام مي‌شود. در سياه‌ترين حالت اگر دولت‌ها از شهروندان خود حمايت نکنند به اضافه ترس ناشي از فشارهاي اقتصادي اتفاقات ديگر را تجربه مي‌کنيم. برخي دولت‌ها به اندازه کافي همکاري نمي‌کنند و درصد آسيب‌هاي رواني و فيزيکي افزايش مي يابد.

انتهای پیام/