کارشناسان معتقدند با فرهنگ‌سازی و اطلاع رسانی صحیح می‌توان روند ابتلا به ایدز را متوقف کرد.

به گزارش نای قلم، باید پذیرفت که بیماری‌هایی مانند ایدز نیز جزئی از زندگی امروزه جامعه بشری است و نمی‌توان با کتمان آن و پاک کردن صورت‌مسئله، انتظار حل این معضل را داشت که در ریشه‌یابی آن همانند بسیاری دیگر از مشکلات جوامع امروزی، به مؤلفه‌های اجتماعی و فرهنگی می‌رسیم، حوزه‌هایی که در صورت توجه و تقویت، نخستین و مستحکم‌ترین سد در برابر موج‌های فزاینده بحران‌هایی مانند افزایش آمار ابتلا به بیماری ایدز خواهند بود.

البته این نکته نیز نباید از نظر دور بماند که اقدامات پیشگیرانه در حوزه بیماری ایدز تنها محدود به دستگاه‌ها و مسئولان بهداشت و درمان نمی‌شود و بدون تردید تغییر نگرش در بین عموم مردم لازمه دستیابی به جامعه‌ای آگاه و آماده در برابر بیماری‌هایی مانند ایدز و حتی سایر معضلات فرهنگی و اجتماعی است.

مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه می گوید: مشکل ما دانستن راه‌های انتقال ویروس اچ آی وی نیست، انگ اجتماعی مانع از پرداخت و رسیدگی آشکار به این بیماری می‌شود.

علی افشانی در همایش ایدز از غصه بیماری تا قصه تنهایی، که به دعوت موسسه خیریه نیکوکاری تبریز جهت ایراد سخنرانی با موضوع انگ زدایی اجتماعی ایدز دعوت شده بود، اظهار می کند: در سال هاي پاياني قرن بيستم كه جهانيان پيروزي بر بيماري هاي مهلك عفوني را جشن مي گرفتند وقوع بيماري ايدز در سال 1981 جامعه پزشكي را با چالشي جدي مواجه نمود و در زمانی کوتاه وارد نظام اجتماعي انسان شد و امواجي از اختلالات رواني، پيش داوري، ترس غير منطقي را به ارمغان آورد .

وی می افزاید: با توجه به اینکه ایدز كليه طبقات اجتماعي ـ اقتصادي ، غني و فقير، صنعتي و غير صنعتي، زن و مرد، كودك و بزرگسال، با هر مليت و قوميتي را مبتلا می کند لذا این  بيماري فراتر از مرزهاي سياسي، نظامي، اپيدميولوژيك بوده و نوع انسان را در معرض خطر جدي قرار داد .

افشانی اضافه می کند: اطلاعات ناکافی و باورهای نادرست در زمینه بیماری ایدز موجب ایجاد استیگما یا همان انگ اجتماعی برای آن شد که خود موجب گسترش بیماری می شود .

استیگما (داغ، انگ) در یونان باستان عامل متمایزکننده بردگان و جنایتکاران از مردم عادی بوده است و اصطلاحي است كه توسط یونانی ها، براي اشاره به علايم بدنی ایجاد شده حاصل از سوزاندن و یا بریدگي بر روی پوست افراد مجرم به کار برده  مي شد .

ما امروزه منظور از انگ، بیشتر رسوایی و ننگ حاصل از داشتن خصوصیاتی متفاوت از افراد دیگر است.

وی اظهار می دارد: انگ مجموعه ای منفی از نگرشها، تفکر، بازخورد، پیش داوری درباره یک شخص، گروه، جامعه یا ملت است. انگ سبب می شود ما از چیزی بترسیم، آنرا طرد یا انکار کنیم و یا خجالت بکشیم و شرمنده شویم که خود منجر به کتمان بیماری و به تبع آن انتشار بیماری می شود.

افشانی می گوید: فقدان آگاهي، اطلاعات ناقص ، اطلاعات نادرست ، عواطف و احساسات نا خوشايند موجب نگرش منفی به بیمار و بیماری می گردد که خود منجر به پيشداوري ، قضاوت ، تبعيض ، اهانت ، تحقير و انگ اجتماعي می شود

وی طرد بیمار از خانواده و جامعه ، محدودیت در فعالیت های اجتماعی و اشتغال و ازدواج، دریافت کمتر حمایت های اجتماعی در مقایسه با سایر بیماری های مزمن، عدم بهره مندی از خدمات درمانی و ایجاد عوارض روحی و روانی را از پیامدهای انگ بیماری ایدز عنوان می کند.

افشانی همچنین می گوید: حس عمومی مردم نسبت به افراد آلوده به ویروس HIV یا مبتلایان به ایدز آمیخته ای از ترس، نفرت و تمسخر است. آنها که بیماری را در خانواده دارند از وجودش شرمنده اند و آنها که بیماری را در اطراف خود می بینند، جز با رفتاری آمیخته از تمسخر و ترحم با او برخورد نمی کنند، چه خوب است که گاهی خود را در جایگاه مبتلایان به این بیماری و خانواده آنان ببینیم، کسانی که نه تنها از درد بیماری رنج می برند بلکه نگاه های تحقیر آمیز سایرین همچون عفونتی است که مانع بهبود زخم آنها می شود.

وی در پایان نقش رسانه ها اعم از رسانه ملی، رسانه های مکتوب و فضای مجازی را در افزایش آگاهی و تغییر نگرش نسبت به ایدز را مهم خوانده و تصریح می کند: آموزش راههای انتقاتل و عدم انتقال بیماری به همراه حمایت روانی و اجتماعی و ممانعت از رواج انگ اجتماعی ایدز از گسترش آن پیشگیری می کند.

گفتنی است در این همایش که توسط موسسه خیریه نیکوکاری تبریز برگزار شد دکتر حسن عشایری از اساتید عصب شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز حضور داشت .

انتهای پیام/