مجتبی حسینی/ امروزه، جهان در حصار ویروس کرونا قرار دارد؛ از هنگامی که خبر ورود این ویروس در کشور ما اعلام شد هفت ماه می گذرد و این ویروس طی این مدت، از معاش تا مراودات و آداب و سنن و به طور کلی تمام حوزه های زندگی را تحت تاثیر خود قرار داده است.

تصور شروع سال تحصیلی جدید بدون ویروس کرونا دور از ذهن بود چرا که سازمان بهداشت جهانی به عنوان مرجع، اخبار ادامه سیطره این ویروس بر جهان تا یافتن واکسن یا درمان قطعی را به مردم جهان اعلام کرد و کشورها با مدنظر قرار دادن این ویروس، برای حوزه های مختلف خود برنامه ریزی انجام دادند؛ از جمله حوزه بهداشت و حوزه آموزش.

در کشور ما در بحث چگونگی ادامه روند آموزش در مدارس، هیئت دولت و ستاد ملی مبارزه با کرونا و به صورت ویژه، آموزش و پرورش، تصمیمات و تمهیداتی به شرح ذیل برای چگونگی دایر شدن کلاس ها و روند آموزش در سال تحصیلی اتخاذ کردند:

با آمار بالای مبتلایان در یک منطقه (وضعیت قرمز)، کلاس ها غیرحضوری و در فضای مجازی پیگیری خواهد شد.

در وضعیت زرد، کلاس ها نیمه حضوری و دانش آموزان جهت شرکت در کلاس ها به دو یا چند گروه تقسیم می شوند و تلفیقی از آموزش حضوری و فضای مجازی اجرا خواهد شد و نهایتا در وضعیت سفید کلاس ها حضوری خواهد بود.

پس از چند روز از شروع کلاس ها وزارت آموزش و پرورش در یک عقب نشینی، اعلام کرد حتی در وضعیت سفید، حضور دانش آموزان در کلاس اختیاری است؛ طی این مدت کمپین هایی در فضای مجازی راه اندازی شد که به خطرات حضور دانش آموزان در مدارس اشاره می کنند و خواستار تعطیلی مدارس هستند...

گروهی موافق و گروهی مخالف هر یک با استدلال های خاص...

اما باید توجه داشت که با نگاه به تمام جوانب و شرایط می توان نسبت به چگونگی فعالیت مدارس نگاهی منطقی داشت، از این رو باید تمام دیدگاه ها را مرور کرد تا بتوان تصمیمی منطقی گرفت.

به طور کلی برای اطمینان حداکثری از عدم ابتلا، نباید هیچ یک از اعضای خانواده در محیط بیرون رفت و آمد داشته باشند، اما؛ این موضوع امکان پذیر نیست چرا که برای تامین معاش، تهیه ملزومات و مواد غذایی یا این چنین کارهایی، نمی توان از تردد اجتناب نمود؛ پس ترددها باید به ضرورت و با انجام اقدامات پیشگیرانه اعلام شده صورت پذیرد.

می توان یک روش خیلی پیشگیرانه دیگر را این گونه تصور کرد که از تمام مردم تست کرونا گرفته شود، مبتلایان شناسایی شوند و اقدام لازم برای درمان آنها صورت گیرد و پس از درمان بیماران، همه افراد به صورت ۱۰۰ درصدی فاصله اجتماعی و نکات پیشگیرانه را رعایت کنند آن وقت می توان پیش بینی کرد تعداد مبتلایان فوق العاده کم خواهد شد اما باید پرسید آیا تست گرفتن از همه مردم مقدور است؟ آیا افراد بهبود یافته و افراد سالم، نکات مربوط به پیشگیری را ۱۰۰ درصد رعایت خواهند کرد؟

به طور قطع، نه حذف تردد اعضای خانواده امکان پذیر است و نه تست گرفتن از تمام مردم و اطمینان از پیشگیری ۱۰۰ درصدی تمام افراد جامعه...

در شرایط فعلی نمی توان تصور کرد فرزندان ما اگر به مدرسه بروند حتما به بیماری کرونا مبتلا خواهند شد و اگر به مدرسه نروند حتما ایمن خواهند ماند، اما واضح است اگر ترددهای دیگر اعضای خانواده همراه با رعایت نکات بهداشتی نباشد و همچنین بهداشت و نکات پیشگیرانه در مدارس و فعالیت های آموزشی رعایت نشود ویروس گسترش خواهد یافت؛ همگان می دانیم که زمان دستیابی به درمان قطعی کووید-19 مشخص نیست و باید بتوانیم با لحاظ شرایط خاص و رعایت نکات پیشگیرانه، طبق دستورات ستاد ملی مبارزه با کرونا، ضروریات، از جمله آموزش را دنبال کنیم...

باید در این شرایط به سایر جنبه های رفتاری کل اعضای خانواده و جامعه نگاه کرد تا درک بهتری از ضرورت و غیرضرورت ها، و درست و غلط ها به دست آید...

آیا در شرایط حال حاضر، رفت و آمدهای خانوادگی حذف شده است؟ بازی و تفریح کودکان و نوجوانان در کوچه و محله چه وضعیتی دارد؟ مسافرت به چه میزان انجام می شود؟...

اگر از مردم پرسیده شود دلیل مسافرت، دلیل ادامه دید و بازدید و...چیست، قطعا پاسخ خواهند داد :

"ما نکات بهداشتی را رعایت می کنیم"...

در موارد بالا می توان گفت تردد جهت امرار معاش قابل حذف نیست، اما می توان برای سایر موارد از پاسخ های مردم قانع نشد...

آموزش کودکان در مقایسه با مسافرت، شرکت در مراسمات اجتماعی، بازی و دور همی در محل و...از چه اهمیتی برخوردار است؟

قطعا همه ما اهمیت آموزش فرزندانمان را در سطح بالایی قرار می دهیم؛ حال باید دید در وهله اول برای ادامه آموزش حضوری، تا چه حد رعایت نکات بهداشتی و پیشگیرانه در مدرسه امکان پذیر است. آیا تمام مدارس امکانات مناسبی برای مقابله با این ویروس در اختیار دارند؟ آیا سایر دستگاه‌های مرتبط با موضوع، در عمل کنار آموزش و پرورش قرار گرفته اند؟ آیا والدین به سهم خود برای حضور دانش آموز در مدرسه اقدامی به عمل آورده اند؟

برای حضور دانش آموزان در مدرسه، دل نگرانی هایی وجود دارد که منطقی است، مثلا؛ اولیا دانش آموزان مقطع ابتدایی هر چه پایه تحصیلی فرزندشان به پایه اول نزدیک تر باشد نگرانی و عدم اطمینان بیشتری در توانایی فرزندشان در رعایت نکات پیشگیرانه در فضای مدرسه دارند...

والدین، مدرسه و آموزش و پرورش و ستاد ملی مبارزه با کرونا می توانند راهکارهایی برای به حداقل رساندن نگرانی ها در این زمینه ارائه دهند،به طور مثال:

- در بدو ورود به مدرسه، ماسک رایگان در اختیار دانش آموز فاقد ماسک قرار گیرد.

-ضدعفونی مدرسه به صورت روزانه انجام شود.

-حضور منظم و روزانه مراقبان بهداشت مدارس و کارشناسان بهداشت و درمان در مدارس ضرورت دارد.

-آموزش نکات بهداشتی از طرف خانواده و مراقبان بهداشت و رسانه های جمعی از جمله صدا و سیما، به دانش آموزان مداوم انجام شود.

-یک یا دو نفر از اولیا به صورت چرخشی بر امور بهداشتی مدرسه نظارت و مشارکت داشته باشد.

-از توصیه ها و تجربیات کشورهای موفق در زمینه کنترل ویروس که آموزش حضوری را در دستور کار داشته اند، استفاده کرد.

-در مدارس با تراکم بالا، دانش آموزان به جای دو گروه، در سه گروه دسته بندی شوند و سعی شود تعداد دانش آموز به کمترین حد برسد تا بحث فاصله اجتماعی و رعایت نکات پیشگیرانه راحت تر انجام شود.

-با توجه به کاهش ساعات تدریس حضوری، اولیا برای روزهایی که دانش آموز در مدرسه حضور ندارد برنامه ریزی و نظارت کنند تا فرزندشان مطالب ارائه شده را مرور کند چرا که زمان لازم جهت ارزیابی جامع معلم از یادگیری دانش آموز و ارائه نکات تکمیلی وجود ندارد.

- تدریس برخی از دروس به زمان بیشتری نیاز دارد و این نکته باید طی حضور دانش آموزان مورد توجه قرار گیرد.

- دانش آموزان دارای علائم، توسط خود اولیا از رفتن به مدرسه منع شوند چرا که اولیا حال خوب یا بدِ فرزند خود را بهتر از دستگاه تب سنج تشخیص می دهند.

- اولیایی که دانش آموزان خود را به مدرسه نمی فرستند حتما برنامه ریزی نمایند تا دانش آموز از طریق شبکه های تلویزیونی و مجازی اعلام شده، آموزش دروس را دنبال کنند.

و موارد دیگر که نگرانی اولیا و جامعه را به حداقل برساند...

نکته ای که در بین این مخالف و موافق بودن ها فراموش شده است سلامتی معلمان و خانواده آنان است؛ همه از سلامتی دانش آموزان صحبت می کنند و کسی جویای وضعیت معلمان نمی شود؛ معلمان نیز در مناطق و مدارسی که نکات پیشگیرانه به صورت اطمینان بخش قابل اعمال نیست، نگرانند، هم برای سلامتی خود و خانواده و هم سلامتی دانش آموزان و جامعه؛ و انتظار دارند حوزه بهداشت و درمان و آموزش و پرورش شرایط ایمن و اطمینان بخشی برای حضور دانش آموزان فراهم کنند.

از یک طرف شاهد هشدار گروه های پزشکی مبنی بر خطر بازگشایی مدارس و از طرفی بازگشایی مدارس طبق نظر ستاد ملی مبارزه با کرونا هستیم که این تضاد، نگرانی ها را بیش از پیش در جامعه افزایش می دهد و بهتر است ستاد ملی مبارزه با کرونا با بدنه جامعه پزشکی کشور ارتباط بهتری برقرار کند تا تصمیمات مطمئن تر و واحدی اخذ شود.

به نظر می رسد مطلق گرایی در اینکه حتما مدارس باید دایر باشد یا حتما باید مدارس تعطیل باشد، اشتباه است و صحیح آن است که ستاد ملی مبارزه با کرونا با توجه به واقعیت ها( آمار کلی مبتلایان - بررسی شیوع این بیماری بین دانش آموزان، قبل از شروع مدارس و حال حاضر- بررسی نسبت دانش آموزان مبتلا که در کلاس های حضوری شرکت داشته اند نسبت به دانش آموزانی که در کلاس ها شرکت نکرده اند - امکانات مدارس هر منطقه)، نسبت به تعیین روند ادامه تحصیل دانش آموزان اقدام کند و در راستای این موضوع مهم، در کنار آموزش و پرورش باشد تا علاوه بر طی شدنِ روندی منطقی در آموزش دانش آموزان، حفظ تندرستی آنان و جامعه نیز مورد اهتمام جدی قرار داشته باشد.

همچنان که در سیر صعودی بیماری و نبود شرایط ایمنِ بهداشتی، تعطیلیِ آموزش حضوری منطقی است، تلاش برای تعطیلی مدارس در شرایط تحت کنترل، غیرمنطقی است.

می توان همین مطلب را به شرح ذیل بیان کرد:

همچنان که دایر بودن مدارس در شرایط تحت کنترل منطقی است، تلاش برای ادامه آموزش حضوری در نبود شرایط ایمن بهداشتی و در سیر صعودی بیماری، غیرمنطقی است.

امروز باید بر اساس واقعیت‌ها و به‌روز تصمیم گرفت.

انتهای پیام/