درپی شیوع ویروس کرونا و اعلام سازمان بهداشت جهانی برای استفاده از ماسک صورت جهت جلوگیری از گسترش این بیماری، استفاده از ماسک بین مردم افزایش یافت به طوری که می‌توان گفت این روزها استفاده از ماسک به بیشترین حد خود در تاریخ رسیده است.
اما این راه‌حل برای پیشگیری از گسترش ویروس با مشکلاتی همراه شده است، به‌طوری‌که رها شدن ماسک‌های استفاده‌شده روی زمین، محیط‌زیست را به خطر انداخته است.
بیشتر ماسک‌ها از مواد پلاستیکی ماندگار ساخته شده‌اند و در صورت دور ریختن، آنها می‌توانند ده ها الی صدها سال در محیط باقی بمانند. این بدان معنی است که آنها می‌توانند تأثیرات زیادی بر محیط‌زیست و مردم داشته باشند.
مهم‌ترین نکته این است که ماسک‌های دور ریخته شده باعث می‌شوند افرادی که کار جمع‌آوری زباله‌ها را انجام می‌دهند، در معرض خطر ابتلا به ویروس کرونا قرار گیرند، چراکه ما می‌دانیم در شرایط خاص، ویروس کرونا می‌تواند روی ماسک جراحی پلاستیکی به مدت هفت روز زنده بماند.
در دوره طولانی‌مدت، حیوانات و گیاهان نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند. توده‌های زباله‌های پلاستیکی می‌توانند محیط‌ها را تخریب کرده و اکوسیستم‌های مختلف را متلاشی کنند.
پلاستیک‌ها با گذشت زمان به قطعات کوچک‌تر تجزیه می‌شوند و هر چه زباله‌ریزی طولانی‌تر در محیط‌زیست صورت بگیرد، تجزیه نیز بیشتر رخ می‌دهد. درواقع پلاستیک‌ها ابتدا به میکرو پلاستیک‌ها و در نهایت حتی به نانوپلاستیک‌های کوچک‌تر تجزیه می‌شوند. این ذرات و الیاف ریز اغلب پلیمرهایی با عمر طولانی هستند که می‌توانند در زنجیره‌های مواد غذایی جمع شوند. تنها یک ماسک می‌تواند میلیون‌ها ذره تولید کند که هر کدام توانایی حمل مواد شیمیایی و باکتری را به زنجیره مواد غذایی و حتی انسان دارند. همچنین مناطقی که زباله‌های زیادی در آنجا ریخته شده، متمایل به زباله‌ریزی بیشتری هستند و این مشکل را بدتر می‌کند.
معاون سازمان مدیریت پسماند شهرداری ارومیه اعلام کرده است، پرسنل و به ویژه پاکبانان سازمان مدیریت پسماند شهرداری ارومیه از همان روزهای آغازین مبارزه با ویروس کرونا در خط مقدم قرار داشته و شبانه‌روزی برای حفظ سلامت شهروندان در تلاش هستند.
به گفته هادی بصاری افرادی که از دستکش و ماسک استفاده می‌کنند برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا و حفاظت از محیط زیست و سلامتی پاکبانان که ضامن سلامتی شهری هستند و در صف اول مقابله با کرونا ویروس فعالیت می‌کنند، نباید به هیچ عنوان دستکش و ماسک‌های مصرف شده را زمین بیندازند.
وی افزوده است، در این شرایط خاص همه باید به وظایف شهروندی خود عمل کنیم و سعی کنیم که محیط زندگی و شهری را تا حد امکان سالم نگهداریم؛ زمین نیانداختن ماسک و دستکش‌های مصرف شده یکی از این وظایف است، چرا که از عوامل انتشار و منابع ویروس بوده و می‌تواند محیط زندگی را با خطری جدی مواجه کند.
به نظر می رسد، برای کاهش تأثیر پوشیدن ماسک صورت روی محیط‌زیست، اقداماتی را انجام دهیم. برای مثال از ماسک‌های پارچه‌ای استفاده کرده و در شست و شوی آنها دقت کنیم تا مصرف آب و شوینده بالا نرود. باید سعی کنیم همیشه یک ماسک پارچه‌ای اضافی همراه خود داشته باشیم تا اگر مشکلی برای ماسک فعلی پیش آمد، نیازی به استفاده یا خرید ماسک یک‌بارمصرف نباشد.
همچنین در صورت نیاز به استفاده از ماسک یک‌بارمصرف، پس از استفاده آن را به خانه ببریم و برای دورانداختن آن را در کیسه قرار داده و سپس آن را مستقیماً درون یک سطل زباله بیندازیم.
ماسک‌های یک‌بارمصرف را در سطل‌های بازیافت نیندازیم چراکه آنها ممکن است در تجهیزات ویژه بازیافت گیر کنند و یک مشکل زیست‌محیطی بالقوه برای کارگران قسمت ضایعات ایجاد کنند.
در انتها بار دیگر باید گفت رها کردن ماسک‌ها در محیط‌زیست موجب بروز مشکلاتی برای گیاهان، جانوران و انسان‌ها می‌شود. بنابراین با رعایت این کار می‌توان از بروز فاجعه زیست‌محیطی جلوگیری کرد.
انتهای پیام/ |
