عبدالرحمن حسنی/ خیلی مواقع پیش می آید که در مسیری در هنگام ‌رانندگی قرار داری و اگر مسیر را از کسی گرفتی او شما را رها نمی کند و همه جور تلاشی می کند که مسیر را از شما پس بگیرد ولی اگر از همان فرد بپرسی محله یا شهرت چطور اداره می شود هیچ اطلاعاتی ندارد! خلاصه این سوال جدی است؛ یعنی چرا شهروندان ما که این همه در زندگی فردی شان خیلی از ملاحظات را دارند و به اصطلاح پیچیده عمل می کنند اما چرا در زندگی اجتماعی شان، این همه ساده هستند و به‌اصطلاح افق دیدشان پایین است؟

مثال دیگر اینکه خیلی مواقع داخل خانه‌ کسی می روی می بینی به اصطلاح شیک است اما از جلوی در خانه اش به این طرف، مثل لابی و مجتمع ساختمانی و محیط محله خیلی مرتب نیست و در مخارج مشارکت نمی کند و اگر عرصه فراتر برود اصلا احساس مسئولیت نمی کند. موارد بحرانی چون زلزله و سیل و دیگر موارد را باید فاکتور گرفت.

مسئله مربوط به مواقع عادی است که باید رو به جلو‌ باشد و به گونه ای در راستای کیفیت باشد و نه داشتن حداقل ها.

مسئله کجاست؟ آیا ما مردمانی هستیم ‌که به محیط اجتماعی مان در حالت عادی بی توجهیم یا مشکل جای دیگری است؟ چند تا علت و عامل را می توان فهرست کرد که به طرح مسئله مندی این موضوع کمک کند.

در مقدمه و به عنوان بحثی نظری باید گفت که مفهوم محوری در این زمینه "حوزه عمومی" است؛ یعنی حوزه ای که مسلما به ما تک تک افراد جامعه مربوط است اما نحوه فعالیت و نوع نگاه به آن برای مان معلوم نیست. این حوزه، مستلزم چارچوب دهی نظری و مفهومی و طرح مسئله مند آن است تا بتوان گامی در بهبود اوضاع برداشت.

سازوکارهای فعالیت در این عرصه لازم است همیشه مورد تامل و بررسی قرار گیرد، چراکه انسان ها امروزه به خاطر درهم تنیدگی زندگی اجتماعی شان نمی تواند به محیط خود بی توجه باشند اما اگر به نقش‌ خود در زندگی اجتماعی آگاه نباشند نمی توانند در پازل این زندگی اجتماعی نقش آفرینی کنند.

در ادامه، عواملی که در کم نقشی افراد جامعه در "حوزه عمومی" موثر هستند ذکر می شود:

۱.شاید یک عامل مهم، موضوع ناآگاهی کلی و عمومی نسبت به امورات و مسائل دور و اطراف خود باشد که می تواند منشا عدم فعالیت در "حوزه عمومی" باشد. باید به اطراف خود، احساس مسئولیت کرد و در مورد آن اطلاعات کسب کرد تا بتوان به نحو آگاهانه در آن نقش آفرینی کرد.

۲.عامل دیگر، ناآگاهی به وظایف و حقوق خود است که شکل دهنده به بخش مهمی از این مشکل است.

در ادامه، برخی دیگر از علل و عوامل عدم فعالیت ایرنیان‌ در حوزه عمومی ذکر می شود که باعث شده آنها را در کنج نگاه کوتاه دنبال کردن منافع قرار می دهد و البته چون این متن طولانی می شود صرفا به ذکر فهرست وار آنها پرداخته می شود:

۳.ترس از فعالیت جمعی یا بی اعتمادی ما ایرانی ها به کار جمعی

۴.بی اعتمادی به یکدیگر

۵.نداشتن دانش تقسیم کار

۶.بی پناهی کنشگری در حوزه عمومی

۷.ترس از فعالیت در حوزه عمومی و غیره از جمله علل و عوامل عدم کنش در حوزه عمومی ایرانیان می تواند باشد.

انتهای پیام/