اسما عاقبتی/ کروناويروس با توجه به شرايط هر کودک، خانواده و جامعه تاثير متفاوتي روي سلامت روان کودکان دارد، اما خانواده و جامعه مي‌توانند به‌عنوان فاکتورهاي تاثيرگذار و مهم روي ميزان تاثير اين ويروس موثر باشند.
يکي از اين عوامل تاب‌آوري يا ميزان توانمندي خود کودک در مقابله با مشکلات و سختي‌ها است. ديگري توانمندي و قدرت حمايت خانواده و نحوه برخورد جامعه با اين مشکلات است که کودک در آن قرار دارد. بر همين اساس نمي‌توانيم در مورد ميزان تاثيري که کروناويروس جديد روي بچه‌ها دارد، نظر قطعي داد.
يکي از مفاهيمي که به‌تازگي در دنيا مطرح شده و مفهوم مهمي به‌ويژه در اپيدمي اين بيماري محسوب مي‌شود، تاب‌آوري است. اين مفهوم به واکنش افراد به مقابله با سوانح و بحران‌ها مي‌پردازد. يعني گاهي وقت‌ها افراد در برخورد با سوانح و بحران‌ها عملکردشان افت مي‌کند و گاهي در همان وضعيت قبل باقي مي‌ماند. گاهي هم در اثر مواجهه با سوانح عملکردشان بهتر مي‌شود. يعني دچار رشد بعد از سانحه مي‌شوند. يعني در زمان واردشدن مصيبتي به آنها نه تنها افت نمي‌کنند، بلکه شرايط افراد بهتر از قبل مي‌شود و تهديد را به فرصت تبديل مي‌کنند.
ما مي‌خواهيم کودکان را به سمتي ببريم که مشکلات را به فرصت تبديل کنند و حداقل در شرايط قبلي سلامت رواني و حالت بهينه به وضعيت بهتري ارتقا يابند. براي رسيدن به اين هدف و کمک به سلامت روان کودک بايد چند کار را انجام داد. اول اينکه جامعه بايد آماده باشد. يعني مدرسه، معلم، همسايه‌ها، اقوام و کساني که با کودک در ارتباط هستند بايد از آگاهي کافي در مورد نحوه برخورد، حمايت و کمک براي خروج از بحران کرونا با کودک را داشته باشند.
جنبه ديگر اين است که خانواده مهارت‌هاي لازم را داشته باشد، به‌عنوان مثال بايد فرزندپروري خوب و رفتار درست با آنها در دوران قرنطينه را بدانند.
انتهای پیام/ |
