هوشنگ عطاپور/ امر سیاسی یعنی پیشبرد امور واقعی برای رسیدن به هدف معلوم با استفاده از کنش سیاسی فعالان معلوم.
بنابرین بهره گیری از عنصر شایعه یعنی تقلیل امور سیاسی به سخنان بی سند و فاقد منبع معتبر که فضای تعامل و گفتگوی سیاسی را به اصطکاک عقاید و رفتارها و دور باطل رد و تایید شایعه ها سوق می دهد. پس کنشگر سیاسی واقعیب ه جای تولید اخبار غیرواقعی (شایعه) به نقد و مخالفت ورزی عالمانه از رفتار سیاسی رقیب می پردازد. هرگز در عالم سیاست نباید به عنصر شایعه و تولیدکنندگان محتواهای بی سند و مدرک میدان عرض اندام داد. باید با شایعات برخورد سیاستمدارانه داشت یعنی طرد شایعه سازان!
رسانه ها نیز به عنوان رکن چهارم دموکراسی لزوما محتوایی با شاخص های قابل اندازه گیری امر سیاسی منتشر می کنند و هر نوع خدشه در راستی و اعتبار محتوا، خودکشی و آتش زدن به سرمایه اجتماعی خویش است. رسانه ها تریبون شهروندان و سیاسیون برای گفتگو با یکدیگر و انتقال مطالبات مدنی و مخالفت منتقدانه با همدیگر است و این فضای تعامل ویژگی مدنی و اجتماعی دارد.
حداقل در سیاست داخلی و عرصه فعالیت های مردمسالارانه، دشمن نداریم بلکه رقیب و رقابت سیاسی شفاف و قاعده مند داریم. باید با همدیگر رقابت کرد نه دشمنی. فروکاهش رقابت سیاسی به حد نازل شایعه سازی یعنی ما توان و قدرت نقد نداریم، یعنی از منطق مخالفت با رقیب برخوردار نیستیم و راه ظفر و پیروزی را در جعل اخبار نادرست و غیرواقعی دانسته ایم!
البته شایعه دشمن شفافیت و راستی عمل و ایده سیاسی است و اغلب با آلایش فضای رقابت سالم به موج سواری رانتخواران و فرصت طلبان منجر می شود و در نهایت فساد سیاسی را درون گروه ها و جریان های سیاسی نهادینه می کند.
شایعه سازی، یعنی گسترش حجاب بر چهره واقعی حقیقت و تنزل امر سیاسی به رفتارهایی که منافع باندها و گروه های سیاسی را در گرد و خاک غوغاسالارانه تامین می کند و باز هم سر شهروندان بی کلاه می ماند. در جوامع توسعه نیافته و فقدان دموکراسی و نظام مردم سالار شایعه شگرد بازی است.
پس به جای شایعه سازی، نقد کنیم. سیاست مطلوب و مدنی یعنی توان نقد و پاسخگو کردن اقتدار.
انتهای پیام/ |
